"مناصحة" به معنای خیرخواهی، و دفاع از شخص در غیاب اوست. و "خلیة" به معنای خالی بودن است. البته در بعضی از نسخه ها "جلیة" آمده که به معنای صاف و پاک بودن است. "غش" به معنای فریب و خیانت است؛ غش در معامله یعنی مثلا فروشنده خریدار را فریب بدهد و یک کالای بد را به عنوان کالای خوب و عالی نشان داده و تحویل دهد.
حضرت میفرماید: شما که یاران خوبی هستید و مورد اعتماد من میباشید باید مرا با خیرخواهی خالی از هر گونه خیانت و نیرنگ کمک کنید. خیرخواهی ای که سالم از شک و تردید نسبت به من باشد. به این معنا که مبادا شما در لباس خیرخواهی، منافع خویش یا قوم و قبیله خود را درنظر داشته باشید، و یا این که نظرات و پیشنهادهایی مطرح کنید که خودتان باور نداشته و به آن پایبند نیستید؛ بلکه باید خیرخواهی شما خالصانه و از موضع حق و ایمان باشد.
سزاوارترین مردم نسبت به مردم
"فوالله انی لا ولی الناس بالناس"
( پس سوگند به خدا همانا من شایسته ترین مردم نسبت به مردم هستم.)
گاهی شرایط تا اندازه ای سخت میشود و مردم را شک و تردید فرا میگیرد که انسان مجبور میشود از خودش دفاع کند. در اینجا نیز حضرت علی (ع) به خداوند سوگند یاد کرده و در حقیقت میفرماید: ولی امر مسلمین من هستم نه دیگران. تذکر و یادآوری این نکته توسط حضرت به خاطر این است که بعضی افراد هنوز ممکن بود در حق بودن علی (ع) تردید داشته باشند و یا در اعماق قلب خود نسبت به دیگر مدعیان خلافت احساس دوستی نمایند.
ظاهرا این تعبیر "اولی" اشاره به آیه شریفه است که میفرماید: (ألنبی أولی
.jpg)
