حضرت بخواهند بفرمایند: همه مردم شما را بطانه من میدانند و در بین جامعه، شما هستید که بطانه و از خواص من محسوب میشوید.
البته این احتمال هم هست که "دون الناس" فقط به "البطانة" مربوط نباشد، بلکه به همه عبارتهای پیشین مرتبط باشد.
استمداد حضرت از یاران
"بکم أضرب المدبر، و أرجو طاعة المقبل"
( به وسیله شما پشت کرده را میزنم، و به اطاعت روی آورده امید میدارم.)
"باء" در "بکم" برای استعانت است؛ یعنی به کمک و استعانت شما. و "مدبر" به معنای پشت کننده است؛ ولی اینجا به معنای کسی است که به حق پشت کرده و جنگ و ستیز میکند، نه این که فقط پشت کرده و آرام میرود.
حضرت امیر(ع) میفرماید: "بکم أضرب المدبر": کسانی که به حق پشت کرده اند و در برابر حق جنگ و ستیز میکنند آنها را به کمک و یاری شما از مسیرشان برگردانده و به اطاعت وادار میکنم. "و أرجو طاعة المقبل": و به سبب شماست که به اطاعت کسانی که به طرف من رو آورده و اقبال کرده اند امیدوارم.
البته در معنای جمله اخیر اختلاف نظر وجود دارد که مقصود از امیدواری به سبب شما نسبت به اقبال کنندگان چیست ؟ به نظر میرسد معنایش این باشد که وقتی شما انسانهای با استقامت و خوب و متدینی باشید، کسانی که ابتدا از مخالفین بودند دیگر بازگشته به حق رو میآورند و با دیدن شما از امام به حق اطاعت میکنند. به بیان دیگر هنگامی که عده ای مشاهده میکنند که شما افراد خوب و با وفایی هستید و اهل خیانت و دزدی نیستید، آنان هم یاد گرفته و از امام شما اطاعت میکنند؛ و در حقیقت شما وسیله کار من هستید.