وجود داشتند. برای همین هم حضرت بعضی از آنان را مورد عتاب قرار میدهد و بعضی دیگر را تعریف و تمجید میکند. افراد مختلف هستند، بعضی از آنها وظایف خود را انجام نمی دهند و باید آنان را مورد عتاب قرار داد و یا موعظه و نصیحت کرد؛ در مقابل کسانی هستند که وظیفه خود را به خوبی انجام میدهند؛ این افراد را باید تمجید کرد.
البته باید زمان و مکان خطبه ها و سخنان حضرت را هم در نظر داشت که در چه موقعیتی ایراد شده است. بیشتر خطبه ها و سخنان حضرت در سرزنش و عتاب یاران خود، مربوط است به بعد از جنگ صفین که عده ای از مردم دچار ضعف و سستی شده و از دستورات امام پیروی نمی کردند. و به نظر میرسد این خطبه کوتاهی که از حضرت در نکوهش یارانش خواندیم بعد از جنگ صفین ایراد شده باشد. اما خطبه بعدی را که میخواهیم شروع کنیم، در تعریف و تمجید از یارانش میباشد و آن طور که نقل کرده اند بعد از جنگ جمل ایراد شده است؛ جنگی که با پیروزی قاطع حضرت و یارانش به پایان رسید؛ و طبیعی است در چنین موقعیتی حضرت از یاران خود تعریف و تمجید کند که با اطاعت از امام و پایداری و مقاومت موجب شکست دشمن شدند.
"خطبه 118»
و من کلام له علیه السلام:
"أنتم الانصار علی الحق، والاخوان فی الدین، والجنن یوم الباس، والبطانة دون الناس. بکم أضرب المدبر، و أرجو طاعة المقبل؛ فأعینونی بمناصحة خلیة من الغش، سلیمة من الریب؛ فوالله انی لا ولی الناس بالناس."
.jpg)
