آیت‌الله منتظری

"محجة" به وسط راه گفته می‎شود. در گذشته که اتومبیل و وسایل نقلیه امروزی نبود، افراد محتاط و عاقل وسط جاده را برای رفتن خود انتخاب می‎کردند که واضح و روشن بود، مبادا از راه منحرف گشته و گم شوند و یا در پرتگاهها سقوط نکنند؛ چرا که این طرف و آن طرف جاده نوعا پرتگاه بود. پس "محجة" به وسط راه گفته می‎شود که انتخاب و پیمودن آن همراه با احتیاط است؛ و علت این که آن را "محجة" می‎گویند به سبب این است که اساسا "حج" به معنای قصد کردن می‎باشد. آیه شریفه نیز می‎فرماید: (و لله علی الناس حج البیت ) سوره مائده (5)، آیه 26. یعنی: "و قصد خانه خدا بر مردم واجب است." و چون افراد عاقل همیشه هدفشان وسط راه است و وسط راه را قصد می‎کنند که از همه جای راه بهتر است، به این اعتبار به وسط راه "محجة" می‎گویند.

حضرت درباره اصحاب پیامبر(ص) و کسانی که آرزوی بودن با آنان را دارند می‎فرماید: این افراد جلوتر از ما و پیشتاز در راه حق بودند و بر وسط راه تازاندند و مسیر خود را پیمودند.

"مضوا قدما": همه گذشتند در حالی که پیشتاز بودند "علی الطریقة": بر همان راه حق؛ "و أوجفوا علی المحجة": و تازاندند و حرکت کردند بر وسط راه. بر لب پرتگاه حرکت نکردند و در وسط راه مسیر خود را پیمودند.

"فظفروا بالعقبی الدائمة والکرامة الباردة"

( پس به عاقبت جاویدان و کرامتی گوارا دست یافتند.)

"باردة" به معنای خنک است؛ ولی به طور کلی از اموری که خوب و مطابق فطرت انسان باشد یا با مزاج او سازگارتر باشد تعبیر به "باردة" می‎کنند. کرامت خنک یعنی کرامتی که گوارا و دلپذیر است.