آیت‌الله منتظری

خداوند روزی دهنده و مرجع موجودات

"و من عاش فعلیه رزقه، و من مات فالیه منقلبه"

( و هر کس که زندگی می‎کند پس روزی او بر خداست، و هر که بمیرد پس بازگشتش به سوی اوست.)

"عاش، یعیش" به معنای زندگی کردن است.

رزق و روزی هر کسی که زندگی می‎کند بر خداوند بوده، و اگر بمیرد بازگشتش به سوی خداوند است. قرآن کریم می‎فرماید: (انا لله و انا الیه راجعون ) .سوره بقره (2)، آیه 156. (انا لله ) دلالت می‎کند که مبدأ ما خداوند است بلکه ما مملوک او هستیم، و (انا الیه راجعون) دلالت می‎کند که غایت ما خداوند بوده و همه به سوی او بازمی گردیم.

عدم امکان مشاهده خداوند با چشم مادی

"لم ترک العیون فتخبر عنک ، بل کنت قبل الواصفین من خلقک"

( چشم ها تو را ندیده اند تا از تو خبر دهند، بلکه پیش از وصف کنندگانی که آفریده ای وجود داشتی.)

در "لم ترک"، "لم تر" فعل جحد، و کاف مفعولش می‎باشد.

تا قبل از این عبارت، حضرت امیر(ع) خدا را مخاطب قرار نداده بود و تنها درباره او و اوصافش سخن می‎گفت؛ ولی از اینجا خداوند را مورد خطاب قرار می‎دهد. سوره حمد نیز به همین گونه است؛ از (بسم الله الرحمن الرحیم ) تا (مالک یوم الدین ) همه غایب است، ولی بعد خداوند مستقیما مورد خطاب