بر اساس فرمایش حضرت علی (ع) به خود پیامبراکرم (ص) نیز امام گفته میشود. پیامبراکرم (ص) هم پیامبر بود و هم امام؛ و به لحاظ این که پیامبری به آن حضرت خاتمه مییابد، پیامبراکرم (ص) برای ادامه مقام امامت خود، امیرالمؤمنین (ع) را معین کردند و در غدیر خم فرمودند: "ألست أولی بکم من أنفسکم ؟" و بعد از اقرار مردم فرمودند: "من کنت مولاه فهذا علی مولاه".سوره توبه (9)، آیه 12.
پیامبراکرم (ص) نبوت خود را به رخ نکشیدند و نفرمودند: "ألست نبیکم ؟" (آیا من پیامبر شما نیستم ؟) بلکه فرمودند: "ألست أولی بکم من أنفسکم ؟" بعد فرمودند: "من کنت مولاه فهذا علی مولاه". پس پیامبر(ص) امامت خود را به حضرت علی (ع) منتقل کردند.
خلاصه پیامبراکرم (ص) هم مقام نبوت داشتند و هم مقام امامت؛ و تنها مقام امامت خود را از جانب خداوند به امیرالمؤمنین (ع) منتقل فرمودند.
اهمیت مقام امامت
قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم (ع) نیز میفرماید: (و اذ ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فأتمهن قال انی جاعلک للناس اماما) حدیث غدیر معروف و متواتر است و علما توجه ویژه ای به آن داشته اند تا جایی که بعضی از بزرگان مانند علامه امینی درباره آن کتاب جداگانه ای نوشته اند و مدارک و اسناد مربوط به آن را از طریق اهل سنت جمع آوری کرده اند. برای آگاهی بیشتر رجوع شود به کتاب الغدیر، تألیف مرحوم علامه امینی به ویژه ج 1، ص 14 تا 73. و همچنین کتاب المراجعات، تألیف مرحوم سید شرف الدین. مراجعه 53 تا 60. "و چون ابراهیم را پروردگارش به کلماتی آزمود پس او آنها را به انجام رسانید، فرمود: همانا من قرار دهنده تو به عنوان پیشوای مردم هستم."
خداوند در این آیه میفرماید: ما ابراهیم را به کلماتی امتحان و آزمایش کردیم و چون آنها را به خوبی و به طور کامل انجام داد او را برای مردم امام قرار دادیم. از این
.jpg)
