صفحه ۳۶۲

نیست. برای این که افراد مختلف هستند و بعضی از کسانی که در درسهای خارج فقه و اصول نیز مشغول تحصیل هستند این نکات ادبی را نمی دانند.

در زمان مرحوم آیت الله العظمی بروجردی مدتی ممتحن درسهای خارج بودم. در آن موقع نیز بعضی از طلبه هایی که درس خارج هم خوانده بودند در ادبیات ضعیف بودند. روزی از یکی از طلبه ها سؤال کردم که "لایغتب" از چه بابی است ؟ پاسخ داد از فعل "غتب، یغتب" ! در صورتی که "لایغتب" از مصدر "اغتیاب" باب افتعال می‎باشد. "اغتاب، یغتاب، اغتیابا". اصلا چیزی در لغت به نام "غتب، یغتب" نداریم. خلاصه افراد گاهی غفلت می‎کنند. بنابراین بعضی نکات ادبی که گفته می‎شود آقایان تصور نکنند توضیح واضحات است.

حضرت در این فرمایش کوتاه خود می‎فرمایند: "امام من اتقی": پیغمبراکرم (ص) پیشوای اهل تقواست. همان طور که ملاحظه می‎کنید در این عبارت از پیغمبر تعبیر به امام شده است. اساسا "امام" به معنای پیشواست. ما معمولا تصور می‎کنیم که کلمه "امام" برای دوازده امام معصوم (ع) وضع شده است؛ در صورتی که حتی در مورد پیشوایان باطل و کفر هم لفظ امام اطلاق شده است. چنان که آیه شریفه می‎فرماید: (فقاتلوا أئمة الکفر) سوره توبه (9)، آیه 90. "پس با پیشوایان کفر قتال کنید."

"ائمة" جمع "امام" است و به پیشوایان عادل و پیشوایان ظالم، هر دو، گفته می‎شود. خداوند درجات مرحوم امام خمینی را متعالی کند؛ روزی به ایشان عرض کردم شما بهتر است علمای شهرها را احترام کرده جذب کنید. روزی یکی از آقایان که از اهالی یکی از شهرها ولی در تهران ساکن بود خدمت ایشان رسید. ایشان بعد از احوالپرسی از او سؤال کردند که شما چه کار می‎کنید؟ گفت: بنده در تهران ائمه جماعت هستم ! ایشان به او گفت: شما به تنهایی ائمه جماعت هستید؟ گفت: بله آقا ! گاهی افراد توجه به لغت و مفرد و جمع و نکات عربی ندارند.

ناوبری کتاب