صفحه ۳۵۱

الظلمات أولئک أصحاب النار هم فیها خالدون ) سوره شوری (42)، آیه 28. "خداوند ولی مؤمنان است و آنان را از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون می‎کشد، و اولیای کافران طاغوت است که ایشان را از روشنایی به سوی تاریکی ها بیرون می‎برند؛ آنان همراهان آتش اند و در آن مخلد می‎باشند."

رابطه امر به معروف و نهی از منکر با ولایت

در باب امر به معروف و نهی از منکر نیز خداوند می‎فرماید: (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) سوره بقره (2)، آیه 257. "و مردان و زنان مؤمن برخی از آنها اولیای برخی دیگرند که امر به معروف و نهی از منکر می‎کنند."

بر "ولی" بودن مؤمنان نسبت به همدیگر در باب امر به معروف و نهی از منکر تأکید و عنایت خاصی بوده است. چون اگر چنین ولایتی نباشد، هنگامی که کسی دیگری را امر به معروف می‎کند دیگری حق دارد اعتراض کند که چرا در کار و حوزه خصوصی من دخالت می‎کنی، یا در امور اجتماعی متصدیان و متولیان جامعه به مردم نگویند که به شما چه و چرا در امور ما دخالت می‎کنید. بنابراین خداوند ابتدا ولایت بر دیگری را ثابت می‎کند و بعد دستور امر به معروف می‎دهد؛ ابتدا می‎فرماید: هر مؤمن نسبت به دیگری یک گونه حق تصرف و ولایت دارد، و حق تصرفشان امر به معروف و نهی از منکر است.

البته "ولایت" یک کلی مشکک و دارای مراتب است. در نتیجه ولایتی که مؤمنین در باب امر به معروف و نهی از منکر نسبت به همدیگر دارند در همین حد است که دیگران را امر به معروف و نهی از منکر کنند.

ناوبری کتاب