آیت‌الله منتظری

"سماء" به معنای هر چیزی است که بالای سر انسان قرار داشته باشد و از این جهت به ابر و باران هم "سماء" گفته می‎شود. در قرآن هم آمده است: (یرسل السماء علیکم مدرارا) .سوره نساء (4)، آیه 4. "مخضلة" و "مخضلة" هر دو خوانده شده است. "أخضل الارض" یعنی تر کرد زمین را. البته "أخضل" هم لازم استعمال شده و هم متعدی، در صورتی که "اخضل" بر وزن "احمر" فقط لازم استعمال شده است. بنابراین بهتر است "مخضلة" بخوانیم و معنای متعدی از آن اراده کنیم که به سیاق عبارت نزدیک تر است.

حضرت امیر(ع) می‎فرمایند: و بر ما فرو فرست ابر و یا بارانی تر کننده.

"مدرارا هاطلة ، یدافع الودق منها الودق، و یحفز القطر منها القطر"

( بسیار ریزان و پی درپی، که باریدنی از آن باریدنی دیگر را دفع نماید، و قطره ای از آن قطره ای دیگر را به پیش راند.)

"در" به معنای ریزش است، و "مدرار" تقریبا مبالغه آن است؛ یعنی بسیار ریزان. "هاطل" نیز به معنای مداوم و پشت دار است؛ یعنی چیزی که زود قطع نشود. و "حفز" یعنی پرت کرد، او را از پشت به جلو راند، به معنای "دفع" می‎آید.

خدایا ! از تو بارانی می‎خواهیم که ریزش بسیار داشته باشد و ریزش آن قطع نشود و این باران باران دیگر را دفع کند؛ گویا با یکدیگر سر جنگ دارند و قطره ها همدیگر را می‎پرانند.

"مدرارا هاطلة": ریزش بسیار و دنباله داری که زود قطع نشود و پشت دار باشد "یدافع الودق منها الودق": و دفع کند باریدنی از آن باران باریدن دیگری را؛ "و یحفز القطر منها القطر": و یک قطره که پایین می‎آید به قطره دیگر در وسط راه برخورد کرده و آن را به جلو براند. در حقیقت همان پشت دار و تند بودن باران با عبارتهای گوناگون تکرار شده است.