آیت‌الله منتظری

سه یا چهار فرسخ آن از اول آفتاب تا ظهر پیموده می‎شد. بنابراین به همان محدوده که تقریبا دو سه فرسخی هر شهر می‎شود به اعتبار این که قبل از ظهر به آن آفتاب می‎خورد "ضاحیة" می‎گفتند.

حضرت می‎فرمایند: و تر بشود به واسطه آن باران جاهای دور ما، و کمک بجوید به واسطه آن حومه و اطراف ما. خداوندا ما که بخیل نیستیم و اگر از تو باران می‎خواهیم وقتی بر ما بارید در نواحی دورتر هم ببارد.

"من برکاتک الواسعة و عطایاک الجزیلة ، علی بریتک المرملة و وحشک المهملة"

( این باران از برکت های گسترده تو و بخشش های بزرگت باشد، بر آفریدگان نیازمندت و حیوانات وحشی ات که رها هستند.)

"جزیل" به معنای بزرگ و کلان است. "بریة" نیز به مخلوقات گفته می‎شود و ریشه آن "براء" به معنای "خلق" است. "بریة" در اصل "بریئة" بوده و همزه آن قلب به یاء شده است، و در حقیقت صفت مشبهه می‎باشد که به معنای مخلوق است. و "مرملة" یعنی دارای فقر، "أرمل" یعنی "افتقر".

حضرت می‎فرماید: خدایا ! این باران از برکت های گسترده تو و از عطیه ها و بخشش های بزرگ تو باشد، بر مخلوقات نیازمند و فقیر تو و بر حیوانات وحشی تو که در بیابان رها هستند. بعضی حیوانات در طویله ها و امثال آن می‎باشند که در شرایط خشکسالی ممکن است صاحبان آنها به هر صورتی که باشد چیزی برای خوردن آنها تهیه کنند؛ ولی حیوانات وحشی که در بیابان رها هستند هم تشنه اند و هم گرسنه و کسی نیست به آنان کمک کند.

ویژگی های این بارش

"و أنزل علینا سمأ مخضلة"

( و فرو فرست بر ما ابر و یا بارانی تر کننده.)