آیت‌الله منتظری

برای فعل محذوف است، یعنی "تسح سحا وابلا": می‎ریزد ریختن دانه های درشت. در کتاب "صمدیه" خوانده ایم که "سقیا" و "رعیا" مصدر فعل محذوف می‎باشد. "أعشب" از ماده "عشب" به معنای علفزار و رویش گیاه و علف می‎آید. "نجاد" نیز جمع "نجد" به معنای زمین مرتفع است، به یک بخش از عربستان هم "نجد" گفته می‎شود برای این که زمینش مرتفع و بلند است. "وهاد" نیز جمع "وهدة" به معنای زمین های گود و پست است.

در این عبارت اسناد جریان به دره ها یا زمین های پست اسناد مجازی است و مانند "جری المیزاب" می‎باشد. زیرا باران در ناودان جاری می‎شود ولی اسناد جریان را به ناودان می‎دهند. در اینجا هم چون باران در دره ها جریان می‎یابد اسناد جریان به خود دره ها داده شده است.

حضرت می‎فرمایند: خدایا ما را آب بده یک آب دادنی که از ناحیه تو باشد؛ و این گونه باشد که به وسیله آن بر بلندیها و کوهها گیاه بروید و در گودالها و دره هایمان آب جاری شود.

"أللهم سقیا منک": خدایا آب بده ما را یک آب دادنی از ناحیه خودت که "تعشب بها نجادنا": به سبب آن بلندیهای ما بروید "و تجری بها وهادنا": و زمین های پست و دره های ما به وسیله آن جاری شود.

بارانی خرمی آور و ثمربخش

"و تخصب [ یخصب ] بها جنابنا، و تقبل بها ثمارنا، و تعیش بها مواشینا"

( و به وسیله آن باران پیرامون ما سرسبز و پر از نعمت گردد، و میوه های ما به سبب آن روی آورند و فراوان شوند، و چهارپایان ما با آن زندگی نمایند.)

"جناب" به معنای حریم و درگاه است، و این که به کسی "جناب مستطاب"