آیت‌الله منتظری

"ما فات الیوم من الرزق رجی غدا زیادته، و ما فات أمس من العمر لم یرج الیوم رجعته"

( آنچه از روزی امروز از دست رفت امید به افزونی آن در فردا می‎رود، و آنچه دیروز از عمر از دست رفت امید به بازگشت آن در امروز نمی رود.)

"رجی" در اصل "رجو" بوده که واو آن به مناسبت کسره ما قبل خود تبدیل به یاء شده است. پس در حقیقت ناقص واوی است نه ناقص یایی.

حضرت امیر(ع) می‎فرماید: آنچه از روزی شما امروز فوت شد و از دست رفت انتظار و امید آن می‎رود که فردا زیادتر شود و به دست آید، ولی عمری که دیروز از دست رفت و فوت شد امروز دیگر امیدی به بازگشت آن نیست. عمر و جوانی که رفت دیگر قابل بازگشت نیست.

"الرجاء مع الجائی، و الیاس مع الماضی"

( امیدواری همراه با آینده، و ناامیدی همراه با گذشته است.)

این عبارت تقریبا بیان همان مطلب است، که بالاخره انسان نسبت به چیزی می‎تواند امید داشته باشد که هنوز نیامده و احتمال آمدنش وجود دارد؛ ولی آنچه گذشته است انسان به بازگشت آن امیدی ندارد و مأیوس است.

می‎فرماید: امید با آن است که می‎آید، اما از گذشته انسان مأیوس است.

سفارش به تقوا

"ف' (اتقوا الله حق تقاته، و لا تموتن الا و أنتم مسلمون ) "

( پس "حریم خداوند را حفظ کنید آن طور که باید آن را حفظ کرد، و هرگز نمیرید مگر در حالی که مسلمانید.)"