راحتی نیست و در سایه دنیا هم انسان طعم سوزنده ناراحتی ها و سختی ها را میچشد و با خود همراه دارد.
"لا جأ یرد": آنچه آینده است برگردانده نمی شود. حوادث آینده قابل جلوگیری نیست. مرگ هم که آمد نمی شود آن را رد کرد. "و لا ماض یرتد": و هیچ گذشته ای هم برنمی گردد. آنچه از عمر انسان گذشت برنمی گردد و یا کسانی که مرده اند بازگشت به دنیا ندارند.
فاصله بین زندگان و مردگان
"فسبحان الله ! ما أقرب الحی من المیت للحاقه به، و أبعد المیت من الحی لا نقطاعه عنه !"
( پس تنزیه خداوند را ! چه نزدیک است زنده به مرده به خاطر ملحق شدنش به او ! و چه دور است مرده از زنده به خاطر جدایی اش از او !)
"میت" صفت مشبهه از ماده "مات، یموت" میباشد و در اصل "میوت" بوده است؛ هنگامی که واو و یاء در پی هم در یک کلمه جمع میشوند و اولی ساکن است، بر طبق قاعده واو تبدیل به یاء و در یکدیگر ادغام میشوند.
"فسبحان الله": پس تنزیه خدا را "ما أقرب الحی من المیت": چقدر زنده به مرده نزدیک است "للحاقه به": به جهت ملحق شدن زنده به مرده. عده ای زودتر از ما مردند و ما نیز امروز یا فردا به آنان ملحق میشویم. پس فاصله زیادی بین زنده ها و مرده ها وجود ندارد. "و أبعد المیت من الحی": و چه دور است مرده از زنده "لا نقطاعه عنه": به جهت منقطع و جدا شدن مرده از زنده.
پس به لحاظ این که زنده ها بالاخره به مرده ها ملحق میشوند زنده ها بسیار نزدیک به مردگان هستند، ولی به لحاظ این که مرده ها دیگر به دنیا باز نمی گردند و کاملا از زنده ها جدا شده اند از یکدیگر بسیار دور هستند.