آیت‌الله منتظری

محتوای شهادتین

"و نشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، و أن محمدا(ص) عبده و رسوله"

( و گواهی می‎دهیم که الهی نیست جز خدا که یگانه است و شریک ندارد، و این که محمد(ص) بنده و فرستاده اوست.)

در این عبارت و همچنین در تشهد نماز "عبده" پیش از "رسوله" آمده است و این می‎فهماند که انسان باید ابتدا "عبدالله" باشد؛ یعنی انسان باید بنده حق تعالی و مظهر تام اسماء و صفات او باشد تا شایستگی پیامبری خداوند را پیدا کند. به تعبیر دیگر باید بندگی به سرحد کمال برسد تا خداوند او را پیامبر خود گرداند. در آیه شریفه قرآن نیز می‎فرماید: (سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصا) سوره اسراء (17)، آیه 1. "منزه است کسی که بنده اش را شبی از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی سیر داد."

تعلیق حکم بر وصف، مشعر به علیت است. به تعبیر دیگر اگر حکمی به صفتی مربوط گردید معنایش این است که آن صفت علت حکم می‎باشد. در این آیه شریفه نیز عبد بودن پیامبر به سیر آن حضرت مربوط شده است؛ یعنی چون بنده خدا بود به حدی رسید که قابلیت معراج پیدا کرد. جمله "أشهد أن محمدا عبده و رسوله" هم می‎فهماند که چون "عبدالله" بود "رسول الله" شد.

ارزش شهادتین

"شهادتین تصعدان القول، و ترفعان العمل"

( دو گواهی که گفتار را بالا می‎برند، و کردار را بلند می‎نمایند.)