آیت‌الله منتظری

ایمان شایسته

"و نؤمن به ایمان من عاین الغیوب، و وقف علی الموعود"

( و به خدا ایمان می‎آوریم مانند ایمان کسی که غیب ها و پنهانی ها را مشاهده کرده، و بر آنچه وعده داده شده کاملا آگاه گردیده است.)

"ایمان" از ماده "أمن" به معنای امنیت و آرامش است. و ایمان به خداوند در وجود انسان موجب امنیت و آرامش نفس می‎شود. قرآن کریم می‎فرماید: (ألا بذکر الله تطمئن القلوب ) سوره رعد (13)، آیه 28. "هان، که به یاد خدا دلها آرام می‎گیرد."

"ایمان من..." در اینجا مفعول مطلق نوعی است؛ یعنی نوع و یا سنخ ایمان کسی که غیب ها را مشاهده کرده است.

"و نؤمن به": و ایمان می‎آوریم به خدا "ایمان من عاین الغیوب": نوع و سنخ ایمان کسی که عالم غیب و مرگ و بهشت و جهنم و حساب و کتاب را بدون حجاب و با چشم دل مشاهده کرده است؛ "و وقف علی الموعود": و مانند ایمان کسی که نسبت به وعده های الهی آگاهی کامل دارد؛ یعنی به آنچه خداوند از بهشت و جهنم و حساب و کتاب وعده داده کاملا آگاهی دارد.

خلاصه ایمان به طور کلی دو نوع است: یک نوع از ایمان همان است که به زبان گفته می‎شود و در قلب ریشه و نفوذ ندارد. این ایمان چندان سودی ندارد و زود از دست می‎رود. نوع دیگر ایمان آن است که انسان به وعده های خدایی آن چنان اعتقاد و باور داشته باشد که گویی بهشت و جهنم و آنچه را که خداوند وعده فرموده است از هم اکنون مشاهده می‎کند.