آیت‌الله منتظری

آنچه ارزش دارد و مهم است این است که انسان ابتدا نفس خود را در برابر خداوند خاضع نماید.

خطر مال و مقام دوستی

اینجا حدیث دیگری را هم یادداشت کرده ام که ابن أبی الحدید آن را نقل می‎کند:

"من کلام رسول الله (ص): أبت الانفس الا حب المال والشرف، و ان حبهما لا ذهب بدین أحدکم من ذئبین ضاریین باتا فی زریبة غنم الی الصباح ، فماذا یبقیان منها؟"شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 7، ص 253.

"پیامبراکرم (ص) فرمود: نفوس انسانها [ از کارهای دیگر] ابا دارند مگر از کارهایی که مربوط به دوستی مال و شرف یعنی مقام می‎شود. [ افراد یا مال و ثروت می‎خواهند و یا این که دوست دارند در جامعه شرف و مقام پیدا کنند؛ رئیس جمهور و یا استاندار شده و شخصیت پیدا کنند.] و دوستی این دو چیز از دو گرگ درنده ای که از شب تا صبح در میان یک گله گوسفند به سر برند بیشتر دین شما را از بین می‎برند. پس این دو گرگ چه چیزی از گله گوسفند باقی می‎گذارند؟"

اگر دو گرگ درنده یک شب در میان گله گوسفندی به سر برند هیچ گوسفندی تا صبح سالم باقی نخواهند گذاشت. دوستی مال و مقام ضررش برای دین از دو گرگ نسبت به یک گله گوسفند بیشتر است و از دین انسان چیزی باقی نمی گذارد.

اساسا این که دنیا را مذموم می‎دانند خود دنیا مقصود نیست، بلکه دوست داشتن و یا وابسته شدن و دلبستگی به آن است. مولوی می‎گوید: