آیت‌الله منتظری

سپاس بر نعمت ها و بلاهای خداوند

"نحمده علی آلائه، کما نحمده علی بلائه"

( خداوند را بر نعمت هایش ستایش می‎کنیم، همان طور که او را بر بلایش می‎ستاییم.)

"آلاء" جمع "الی" می‎باشد که به معنای نعمت و احسان و یا رزق و روزی است. این کلمه به سه صورت تلفظ و خوانده می‎شود، که عبارتند از: "الی"، "الی" و "ألی". البته بیشتر همان "الی" بر وزن "عنب" تلفظ می‎شود که یأ آن قلب به الف و تبدیل به "الی" شده است. "آلاء" نیز که جمع آن می‎باشد در اصل "أئلاء" بر وزن "أعناب" به معنای نعمت ها بوده است که همزه را قلب به الف کرده و "آلاء" می‎خوانند.

حضرت امیر(ع) می‎فرماید: خداوند را بر نعمت هایی که به ما داده است ستایش می‎کنیم، همان طور که نسبت به بلاها و آزمایش های الهی او را می‎ستاییم. به لحاظ این که مؤمن اعتقاد دارد که هر چه از طرف خداوند می‎آید به مصلحت و برای آزمایش اوست؛ و این خود یکی از صفات حق تعالی است که کارهای او بر اساس حکمت می‎باشد. بنابراین خداوند را در همه حال ستایش می‎کند.

به عبارت دیگر ما اعتقاد داریم که اگر مشکلات و سختی هایی در زندگی ما پیدا می‎شود به سود ماست و خداوند می‎خواهد ما را امتحان نماید و بسا آماده درجاتی کند که می‎خواهد آن را به ما عطا فرماید، یا در گرفتاری و سختی قبل از مرگ نوعی عقوبت و کفاره بعض گناهان است که دنبال آن نفعی بزرگ می‎باشد.بحارالانوار، ج 6، ص 172 و 168. اگر انسان در زندگی دچار مصیبتی شد و تحمل کرد خداوند به او پاداش خواهد داد. بنابراین انسان باید همان طور که در برابر نعمت های الهی خداوند را ستایش می‎نماید در برابر مصیبت ها و گرفتاری ها نیز او را بستاید.