آیت‌الله منتظری

در اینجا ظاهرا به قرینه "أن یستقبل" بحث در مورد امر به معروف و نهی از منکر است و می‎گوید: به خاطر این که افراد از همدیگر سوژه دارند یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر نمی کنند.

البته بعضی از عیب ها را نباید مطرح کرد؛ ولی در مواردی که حقوق مردم پایمال می‎شود و یا وظیفه امر به معروف و نهی از منکر اقتضا می‎کند، باید عیوب افراد را با شرایط خاص بازگو نمود.

بایستگی رعایت حقوق مسلمانی

به مناسبت بحث "حق" من دو روایت یادداشت کرده ام که آنها را می‎خوانم:

1 - "عن أبی عبدالله (ع): حق المسلم علی المسلم أن لا یشبع و یجوع أخوه، و لایروی و یعطش أخوه، و لا یکتسی و یعری أخوه؛ فما أعظم حق المسلم علی أخیه المسلم"کافی، ج 2، ص 170، باب حق المؤمن...، حدیث 5.

"از حضرت امام صادق (ع) نقل شده است که فرمودند: حق مسلمان بر مسلمان این است که سیر نباشد در حالی که برادرش گرسنه است، و سیراب نباشد در حالی که برادرش عطش دارد و تشنه است، و پوشیده نباشد در حالی که برادرش برهنه است؛ پس چقدر بزرگ است حق مسلمان بر برادر مسلمانش."

روایت دوم اینجا تناسب بیشتری دارد.

2 - "قال أبو عبدالله (ع): من روی علی مؤمن روایة یرید بها شینه و هدم مروءته لیسقط من أعین الناس أخرجه الله من ولایته الی ولایة الشیطان فلا یقبله الشیطان"همان، ص 358، باب الروایة علی المؤمن، حدیث 1.