آیت‌الله منتظری

و ناراحتی ظاهر می‎شود در چهره های شما. عبارت: "و قلة صبرکم عما زوی منها عنکم" عطف به "وجوهکم" می‎باشد. یعنی: واضح می‎شود این اضطراب و ناراحتی در چهره های شما و در کمی صبر و شکیبایی شما از آنچه از دنیا از شما دور شده و از دست شما رفته است.

"کأنها دار مقامکم، و کأن متاعها باق علیکم"

( گویا دنیا خانه اقامت شماست، و گویا متاع آن بر شما باقی و پایدار است.)

انسان تصور می‎کند دنیا خانه همیشگی و محل باقی ماندن اوست؛ در صورتی که انسان دیر یا زود از دنیا می‎رود. میلیاردر هم باشد بالاخره می‎میرد و همه آن ثروتها از دست او گرفته می‎شود. پس اگر هم این ثروت در زمانی که زنده است از او گرفته شد چندان اهمیت ندارد؛ زیرا چیزی که قرار بوده با مرگ از دست انسان گرفته شود یک مقدار زودتر از دست رفته است. مقام دنیا نیز همین طور است. اگر مقام دنیا را از شما نمی گرفتند بالاخره هنگامی که مرگ به سراغ شما می‎آمد از دست شما گرفته می‎شد و حالا یک مقدار زودتر گرفته شده است.

حضرت می‎فرمایند: گویا دنیا خانه اقامت شماست، و گویا تصور می‎کنید متاع دنیا همیشه برای شما باقی است. در صورتی که اگر مقام را هم نمی گرفتند و پول شما را هم دزد نمی برد هنگامی که از دنیا می‎رفتید هم مقامتان و هم مالتان از دستتان می‎رفت. بنابراین از دست دادن متاعهای دنیوی که نباید این همه ناراحتی و اضطراب داشته باشد. حضرت علی (ع) در کلمات قصار خود می‎فرمایند: "ألزهد کله بین کلمتین من القرآن: قال الله سبحانه: (لکیلا تأسوا علی مافاتکم و لا تفرحوا بما اتاکم ) سوره حدید (57)، آیه 23."نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 439. "تمام زهد و پارسایی بین دو کلمه از قرآن است: خداوند سبحان فرمود: تا هرگز بر آنچه از دستتان رفته است غمگین نشوید و به آنچه به شما داده است شادی نکنید."