آیت‌الله منتظری

"فلا توازرون": پس شما به خاطر آن بداندیشی ها و ناپاکی های درونی به یکدیگر کمک نمی کنید "و لا تناصحون": و خیر و خوبی همدیگر را نمی خواهید "و لاتباذلون": و به یکدیگر نمی بخشید "و لا توادون": و نسبت به هم مودت ندارید.

اهمیت دادن به دنیا

"ما بالکم تفرحون بالیسیر من الدنیا تملکونه [ تدرکونه ]، و لا یحزنکم الکثیر من الاخرة تحرمونه"

( این چه حالی است که شما دارید که به اندکی از دنیا که مالک شوید [ دریافت می‎کنید] شاد می‎شوید، و بسیار آخرت که از دست می‎دهید شما را غمگین نمی کند؟!)

در این نسخه عبده و در شرح ابن میثم "تملکونه" آمده ولی در بقیه نسخه ها "تدرکونه" ذکر شده که به نظر صحیح تر می‎آید؛ چرا که بسا انسان از چیزی بهره و استفاده می‎کند بدون این که مالک آن باشد و در عین حال شاد و خوشحال است؛ به علاوه با کلمه "تحرمونه" تناسب دارد.

انسان باید در زندگی آنچه را که به دست می‎آورد با آنچه را که از دست می‎دهد مقایسه کند؛ اگر قرار باشد در مقابل چیزهای اندکی که به دست می‎آورد چیزهای زیادی را از دست بدهد، نباید به این کار راضی شود؛ ولی متأسفانه در مورد دنیا و آخرت این طور نیست. زیرا انسان اگر مقدار اندکی از دنیا و متاع آن به دست بیاورد راضی و خوشحال می‎شود ولی هر اندازه از آخرت از دست بدهد چندان ناراحت نمی شود. امیرالمؤمنین (ع) ضمن اشاره به این روحیه و صفت انسانها، با شگفتی می‎پرسد که چگونه است شما هنگامی که اندکی از متاع دنیا را به دست می‎آورید خوشحال و مسرور می‎گردید ولی هنگامی که از بهشت و نعمت های آن و خشنودی خداوند که بالاترین نعمت هاست محروم می‎شوید باکی بر شما نیست و نسبت به آن اهمیتی قائل نیستید؟!