"اجعلوا ما افترض الله علیکم من طلبکم [ طلبتکم ]"
( از رغبت ها و درخواست های خود قرار دهید آنچه را خداوند بر شما واجب کرده است.)
عبارت: "من طلبکم" مفعول دوم "اجعلوا" میباشد. "طلب" نیز در اینجا به معنای درخواست کردن و رغبت نشان دادن است و در نسخه ابن أبی الحدید "طلبتکم" آمده است.
واجبات خدا را نیز جزء مطلوبهای خود به حساب آورید. تنها به دنبال باغ و قدرت و خانه و امثال آن نباشید. بلکه اگر مستطیع هستید حج خود را به جا آورید، و اگر واجبات مالی بدهکارید آن را بپردازید، نماز خود را به جا آورید، روزه واجب خود را بگیرید و حقوق مردم را بپردازید. این طور نباشد که مطلوب شما فقط و فقط دنیا باشد؛ بلکه خواسته های خدا را از خودتان مورد طلب و مطلوب خود قرار دهید و به دنبال انجام آن باشید.
حضرت علی (ع) میفرمایند: قرار دهید آنچه را خداوند بر شما واجب کرده است از درخواست ها و از رغبت های خود.
"واسأ لوه من أدأ حقه ما ساء لکم"
( و از او [ یاری ] بخواهید برای آنچه از شما خواسته است از ادای حق او.)
به نظر میرسد عبارت: "من أدأ حقه" بیان "ما سألکم" باشد. بنابراین معنا این طور میشود: از خدا خواهش کنید که آنچه را از شما خواسته است شما را در انجام آنها یاری نماید.
خداوند از شما چه خواسته است ؟ آنچه خدا خواسته عبارت از ادای حق او میباشد. پس در حقیقت انسان باید ادای حق خدا را از خود خدا بخواهد تا او توفیق دهد و انسان بتواند ادای حق نماید.