آیت‌الله منتظری

حضرت بعد از بیان ویژگی های دنیا، در این فرمایش نتیجه گیری خود را به صورت سؤال طرح کرده و می‎فرماید: "فما خیر دار تنقض نقض البنأ؟": دنیایی که مانند یک ساختمان ناگهان شکاف برمی دارد و خراب می‎شود چه خوبی دربردارد؟ "و عمر یفنی [ فیها] فنأ الزاد؟": و چه خیری در عمری است که فنا و نابود می‎شود مانند یک غذا و توشه ای که از بین برود؟ "و مدة تنقطع انقطاع السیر؟": و چیست فایده روزگاری که به مانند پایان یافتن حرکت پایان می‎یابد؟

فرصت های دنیا مانند مسیری که انسان را به مقصد می‎رساند طی می‎شود و به پایان می‎رسد. عمر و فرصت های دنیا به سرعت از دست می‎رود. شما به عنوان مثال از اینجا به طرف تهران حرکت می‎کنید، هنگامی که به تهران رسیدید سیر و سفر شما به پایان می‎رسد و قطع می‎شود. عمر و فرصت های زندگانی نیز به همین صورت است. من و شما می‎رویم و دیگری جایگزین ما می‎شود و بعد نوبت و عمر او هم به سر می‎رسد و سیر او هم پایان می‎یابد.