آیت‌الله منتظری

کسانی که بسیار قدرتمند و نیرومند بودند و می‎گفتند: چه کسی نیرو و قدرتش بیشتر از ماست ؟ همین افراد هنگامی که مردند آنان را بدون اختیار در تابوت گذاشتند و به سوی قبرهایشان بردند. انسان در دنیا هر کس که باشد و هر موقعیت و ثروتی که داشته باشد بالاخره وقتی که از دنیا رفت او را در تابوت بر دوش می‎گیرند و در قبر وارد می‎کنند. و هنگامی که او را بر دوش می‎کشند تا به قبر برسانند او را سواره نمی خوانند؛ برای این که سواره اصطلاحا به کسی می‎گویند که با اختیار و قدرت خود سوار شتر و اسب یا ماشین و هواپیما شده باشد یا برای قدرت نمایی سواره حرکت کند، ولی کسی که از دنیا رفته و از خود اختیاری ندارد و به عنوان یک مرده بیچاره او را در تابوت گذاشته و بر دوش می‎برند تا به قبر برسانند سواره نمی نامند.

همچنین هنگامی که مرده را در قبر می‎گذارند، با این که برحسب ظاهر به جای جدیدی منتقل شده است و باید او را مهمان بدانند و احترام کنند ولی او را مهمان نمی خوانند. اگر کسی از روی اختیار به خانه شما وارد شود مهمان است و از او پذیرایی می‎کنید؛ اما کسی که او را در قبر وارد می‎کنند مهمان کسی نیست.

حضرت امیر(ع) می‎فرمایند: آنان به سوی قبرهای خود برده شدند پس به آنان سواره نمی گویند، و در گورهای خود فرود آورده شدند پس آنان را مهمان نمی خوانند.

توصیف خانه قبر

"و جعل لهم من الصفیح أجنان، و من التراب أکفان [ أکنان ]، و من الرفات جیران"

( و برای آنان از سنگ پهن [ پهنه زمین ] قبرها، و از خاک کفن ها [ پوشش ها]، و از استخوانهای پوسیده همسایگانی قرار داده شد.)

به جای کلمه "أکفان" در بعضی نسخه ها "أکنان" آمده شرح ابن أبی الحدید، ج 7، ص 233. که جمع "کن" است