شیرینی و تلخی دنیا
"و ان جانب منها اعذوذب واحلولی أمر منها جانب فأوبی"
( و اگر طرفی از دنیا گوارا و شیرین شد، طرفی دیگر از آن تلخ گردیده و وباآور شده است.)
"عذب" به معنای گواراست؛ "احلولی" از ماده "حلو" به معنای شیرین است؛ "أمر" از ماده "مر" به معنای تلخی است؛ و "أوبی" از ماده "وبا" و به معنای موجب وبا شدن است.
حضرت امیر(ع) میفرماید: اگر یک طرف دنیا گوارا و شیرین باشد طرف دیگر آن تلخ است و موجب وباگرفتن شما میشود. به این معنا که همان آب گوارا و شیرین سبب بیماری و یا گرفتاری شما میگردد. برای این که گوارایی و شیرینی معمولا به آب نسبت داده میشود و اتفاقا بیماری وبا هم به وسیله آب پدید میآید. خلاصه دنیا به این صورت است که اگر ابتدا آب خوش و گوارا و شیرینی به گلوی انسان برسد ولی همین آب گاهی موجب وبا میشود.
گرفتارسازی دنیا پس از خوشی آن
"لا ینال امرؤ من غضارتها رغبا الا أرهقته من نوائبها تعبا"
( هیچ کس از ناز و نعمت دنیا به مرغوب و مطلوب خود نمی رسد مگر این که دنیا از گرفتاریهای خود او را دچار تنگنا و سختی کرده است.)
"غضارت" به معنای فراوانی نعمت و خوشی است؛ و "نوائب" جمع "نائبة" به معنای حادثه و گرفتاری است.
به نظر میرسد حضرت علی (ع) به خاطر فصاحت و بلاغت، برای رساندن و فهماندن یک مطلب از تعبیرات گوناگون استفاده کرده است. در هر صورت