آیت‌الله منتظری

شریفه فوق دستور نمی دهد که تنها نسبت به فروع دین و فقه اصطلاحی علم پیدا کنید، بلکه می‎فرماید: نسبت به دین بصیرت و عمق پیدا کنید؛ و دین اعم از اصول، فروع و اخلاق است.

حضرت می‎فرماید: در قرآن عمیقا اندیشه کنید و فهم شما نسبت به آن با بصیرت باشد؛ زیرا قرآن بهار دلهاست.

در تمام ایام و یا فصول سال تنها بهار است که انسان وقتی به باغ یا دشت و صحرا می‎رود گل ها و شکوفه ها شکفته اند و درخت ها همه سرسبز و خرم شده اند. هر درختی گل یا شکوفه ویژه خود را دارد و بتدریج میوه ها رشد کرده و می‎رسند. برعکس در زمستان همه برگها ریخته و از شکوفه ها و میوه های درختان خبری نیست و تنها چیزی که ممکن است به چشم بخورد بعضی از گیاهان کمی سبز باقی مانده است. بنابراین هنگامی که حضرت علی (ع) قرآن را بهار دلها می‎داند به این معناست که همه معارف همانند: اصول دین، فروع دین، اخلاق، داستان، تاریخ، فروع فقهی و دیگر معارف و مسائلی که انسانها در هدایت خویش نیازمند به آنهایند در قرآن وجود دارد. به عبارت دیگر همان طور که در بهار شکوفه ها و میوه های گوناگون و متنوعی وجود دارد، در قرآن نیز شکوفه ها و میوه های متنوع دانش و هدایت دلها موجود است.

البته بهار شادابی هم دارد و می‎توان گفت قرآن باعث شادابی دلهاست؛ ولی شاداب بودن قرآن برای دلها به اعتبار معارف گوناگونی است که در قرآن وجود دارد.

شفایابی با نور قرآن

"واستشفوا بنوره، فانه شفأ الصدور؛ و أحسنوا تلاوته، فانه أنفع [ أحسن ]القصص"

( و به نور آن بهبودی بخواهید، که همانا قرآن بهبودی سینه هاست؛ و آن را نیکو بخوانید، که بی تردید آن سودمندترین [ نیکوترین ] داستانهاست.)