صفحه ۱۵۰

یاد خدا بهترین یاد

"أفیضوا فی ذکر الله، فانه أحسن الذکر"

( در وادی یاد خدا بیفتید ( بسیار در یاد خدا باشید) که بی تردید آن نیکوترین یاد است.)

"أفیضوا" را به "اندفعوا" معنا کرده اند که جاری شدن و افتادن در چیزی یا مسیری است. آیه شریفه قرآن که می‎فرماید: (ثم أفیضوا من حیث أفاض الناس ) "و نماز را بر پا دارید و زکات را بپردازید"؛ سوره بقره (2)، آیه 43. به همین معناست؛ یعنی از همان جایی که مردم روانه شده و جاری شدند شما هم جاری شده و روانه شوید. البته "أفیضوا" به معنای "أکثروا" هم آمده است: "أفاض فی الحدیث" یعنی بسیار سخن گفت و به تعبیر دیگر غرق در سخن شد.

حضرت می‎فرماید: در وادی یاد خداوند قرار گیرید و همیشه به یاد او باشید؛ زیرا یاد خدا بهترین یادهاست. خدایی که خالق و رازق ماست و قوام هستی ما به اوست. بنابراین انسان به جای این که به فکر مادیات این جهان باشد، باید به یاد خدا باشد که یاد خدا بهترین ذکرهاست. البته توجه دارید که مقصود از یاد خدا تنها ذکر لفظی نیست، بلکه مهم تر از ذکر لفظی و زبانی ذکر قلبی است که انسان در دل و جان خود به یاد خدا باشد و او را فراموش نکند.

توجه به وعده های صادقانه خدا

"وارغبوا فیما وعد المتقین، فانه [ فان وعده ] أصدق الوعد"

( و رغبت کنید در آنچه خداوند پرهیزکاران را وعده فرموده است، همانا وعده او صادقترین وعده هاست.)

"متقین" اسم فاعل باب افتعال از ماده "وقی" است که به معنای نگاهداری است.

ناوبری کتاب