آیت‌الله منتظری

"خطبه 110 - قسمت دوم"

"أفیضوا فی ذکر الله، فانه أحسن الذکر؛ وارغبوا فیما وعد المتقین، فانه [ فان وعده ] أصدق الوعد؛ واقتدوا بهدی نبیکم، فانه أفضل الهدی؛ واستنوا بسنته، فانها أهدی السنن؛ و تعلموا القرآن، فانه أحسن الحدیث؛ و تفقهوا فیه، فانه ربیع القلوب؛ واستشفوا بنوره، فانه شفأ الصدور؛ و أحسنوا تلاوته، فانه أنفع [ أحسن ]القصص. فان [ و ان ] العالم العامل بغیر علمه کالجاهل الحائر الذی لا یستفیق من جهله، بل الحجة علیه أعظم، والحسرة له ألزم، و هو عند الله ألوم."

همان طور که قبلا گفته شد این خطبه بخشی از خطبه ای است که در تحف العقول به نام خطبه دیباج آمده، و در آنجا به طور کامل نقل شده است. البته وجه تسمیه آن به دیباج دقیقا معلوم نیست؛ ولی "دیباج" به معنای جامه حریر و زیبا است، که شاید به جهت زیبایی اش نام آن را دیباج گذاشته اند."و مرا تا وقتی که زنده باشم به نماز و زکات سفارش فرموده است"؛ سوره مریم (19)، آیه 31. در درس گذشته فرازهایی از آن را خواندیم؛ حال به ادامه آن می‎پردازیم.