آیت‌الله منتظری

را بیان می‎فرماید. قرآن کریم هم در سوره عصر ابتدا از ایمان و پس از آن از عمل صالح سخن گفته، می‎فرماید: (والعصر ‏ ان الانسان لفی خسر ‏ الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات...) تحف العقول، ص 149، خطبته 7 المعروفة بالدیباج. "سوگند به روزگار، که بی تردید انسان در زیانکاری است، مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند...". یادآوری می‎شود: حقیقت توسل به امامان (ع) نیز از همین مقوله است، زیرا انسان با شناخت کامل آن حضرات و پیروی از آنان در تمام عرصه ها در حقیقت خود را به وسیله آنان به خداوند نزدیک کرده است.

2 - جهاد در راه خدا

"والجهاد فی سبیله فانه ذروة الاسلام"

( و جهاد در راه خداوند که همانا آن بلندای اسلام می‎باشد.)

"ذروة" با کسر ذال و "ذروة" با ضم ذال هر دو صحیح است و هر دو به معنای بلندی و یا قله می‎آید. بنابراین "ذروة الاسلام" به معنای قله یا مرتبه بلند اسلام است.

اگر دین حقی وجود داشته باشد باید ابتدا برای آن پایگاه محکمی درست کرد که از بین نرود. جهاد در راه خداوند - چه جهاد و پیکار با دشمن بیرونی که اصطلاحا به آن جهاد اصغر می‎گویند، و چه جهاد با دشمن درونی و نفس اماره که به آن جهاد اکبر می‎گویند - باعث می‎شود پایگاه ایمان محکم شود، و هنگامی که پایگاه محکم شد دیگر می‎توان نماز یا واجبات دیگر الهی را آنچنان که باید عمل و آشکار کرد و از دشمنان ترسی به دل راه نداد. به همین جهت است که ما امام حسین (ع) را که در راه خدا جهاد کرد برپادارنده نماز و پرداخت کننده زکات دانسته و خطاب به آن حضرت می‎گوییم: "أشهد أنک قد أقمت الصلاة و آتیت الزکاة"سوره رعد (13)، آیه 28. "گواهی می‎دهم که شما با