در حقیقت این گونه عذابها نتیجه و لازمه کردار و رفتار خود انسان است. جنایات و ستم هایی که انسان در طول زندگی خود انجام میدهد طبیعتا نتایج و پیامدهایی دارد که انسان آنها را بلکه حقیقت و باطن آن اعمال را در قیامت مشاهده خواهد کرد.
قرآن کریم میفرماید: (فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره ) سوره فاطر (35)، آیه 35. "پس هر کس ذره ای عمل خیر انجام دهد آن را میبیند، و هر کس ذره ای عمل ناشایست انجام دهد آن را میبیند." بنابر ظاهر این آیه شریفه انسان در قیامت، خود عمل و رفتار و کردار خود را میبیند. میتوان گفت که حقیقت اعمال و رفتار دنیایی انسانها در روز قیامت تجسم پیدا کرده و باطن و حقیقت این اعمال و رفتار در آنجا به صورت مجسم برای انسان ظاهر میشوند.
بیشتر انسانها به عمق و باطن و نتایج و پیامدهای اعمال خود آگاهی ندارند. آیه شریفه قرآن میفرماید: (ان الذین یأکلون أموال الیتامی ظلما انما یأکلون فی بطونهم نارا و سیصلون سعیرا) برای نمونه نگاه کنید به سوره غافر (40)، آیات 71 و 72. "همانا کسانی که اموال یتیمان را به ستم میخورند جز این نیست که در شکم هایشان آتش میخورند و بالاخره به آتش فروزان درخواهند آمد."
انسانی که در طول زندگی خود جنایت کرده و در جامعه آتش افروخته و سرتاپایش آتش افروزی است، در قیامت اعمال او مجسم شده و به صورتهای متناسب با آن باعث عذاب او میشود. البته خداوند ارحم الراحمین است و توبه واقعی افراد را میپذیرد. اگر کسی گناه کرد و پس از آن به طور جدی پشیمان شد و توبه کرد خداوند توبه اش را پذیرفته و او را خواهد بخشید؛ و همین توبه پذیری خداوند از بزرگترین نعمت های الهی است؛ اما اگر کسی نه تنها گناه و ستم کرده بلکه نسبت به ادامه کارهای خود اصرار داشته و در برابر خداوند تجری دارد، در قیامت اعمال خود را به صورت انواع و اقسام عذابها مشاهده خواهد کرد.