"خطبه 109 - قسمت ششم"
"و أما أهل المعصیة فأنزلهم شر دار، و غل الایدی الی الاعناق، و قرن النواصی بالا قدام، و ألبسهم سرابیل القطران و مقطعات النیران؛ فی عذاب قد اشتد حره، و باب قد أطبق علی أهله، فی نار لها کلب و لجب، و لهب ساطع و قصیف هائل؛ لا یظعن مقیمها، و لا یفادی أسیرها، و لا تفصم کبولها، لا مدة للدار فتفنی، و لا أجل للقوم فیقضی."
و منها فی ذکر النبی (ص):
"قد حقر الدنیا و صغرها، و أهونها [ و اهون بها] و هونها؛ و علم أن الله زواها عنه اختیارا، و بسطها لغیره احتقارا، فأعرض عنها [ عن الدنیا] بقلبه، و أمات ذکرها عن نفسه، و أحب أن تغیب زینتها عن عینه، لکیلا یتخذ منها ریاشا، أو یرجو فیها مقاما [ مقاما]. بلغ عن ربه معذرا، و نصح لا مته منذرا، و دعا الی الجنة مبشرا، [ و خوف من النار محذرا]."
خطبه ای را که در چند درس گذشته شرح میدادیم خطبه ای نسبتا مفصل است و موضوعات گوناگونی در آن بیان شده است. بخشی از آن درباره خداوند و صفات او، و بخشی هم در مورد نعمت های دنیا و آخرت و مقایسه آنها با یکدیگر بود. حضرت علی (ع) در ادامه مقداری هم از ویژگی های فرشتگان سخن گفتند، و درباره علاقه و محبت شدید مردم نسبت به دنیا مطالبی را بیان داشتند، و بخش نسبتا مبسوطی را هم به مرگ و حالات انسان در حال احتضار و روانه شدن به قبر و عالم برزخ و قیامت و
.jpg)
