صفحه ۹۷

مذلت می‎نشینند که آرزو می‎کنند ای کاش علی (ع) بود و حکومت را به او واگذار می‎کردیم تا حکومت به دست بنی عباس نیفتد که ما را این گونه خوار و ذلیل کنند. خوب بنی امیه و بنی عباس همه شان سر و ته یک کرباس بودند، این گونه نبود که بنی عباس دنبال حق باشند و مراعات حد و حدود را کنند؛ ولی همه می‎دانند علی (ع) اهل دین است، اهل رعایت حد و حدود شرع است، و اگر حکومت را به او بدهند همچون حاکمان ستمگر عمل نخواهد کرد. لذا حالا که دیگر بنی امیه به پایان خط رسیده اند می‎گویند ای کاش علی بود و حکومت را به او واگذار می‎کردیم.

کلام ابن أبی الحدید درباره پیشگویی علی (ع)

ابن أبی الحدید خبر انقراض بنی امیه را در این خطبه یکی از اخبار غیبی امیرالمؤمنین (ع) شمرده است و در ادامه می‎نویسد: "حتی لقد صدق قوله: "تود قریش..." الکلام الی آخره، فان أرباب السیر کلهم نقلوا أن مروان بن محمد قال یوم الزاب لما شاهد عبدالله بن علی بن عبدالله بن العباس بازائه فی صف خراسان: لوددت أن علی بن أبی طالب تحت هذه الرایة بدلا من هذا الفتی. و القصة طویلة و هی مشهورة"شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 7، ص 57. یعنی: "حتی این کلام حضرت که فرمود: "در آن هنگام قریش دوست خواهند داشت مرا ببینند هر چند به اندازه زمان نحر شتری باشد" نیز درست بود و صدقش معلوم گشت؛ زیرا همه مورخان نقل کرده اند که مروان بن محمد (آخرین خلیفه اموی) در جنگ زاب وقتی عبدالله بن علی بن عبدالله بن عباس را در صف اهل خراسان و در مقابل خود دید گفت: دوست داشتم که علی بن ابی طالب به جای این جوان زیر این پرچم بود. و این داستان طولانی و مشهور است."

ناوبری کتاب