آیت‌الله منتظری

می‎شوند و می‎بینند حکومت از دستشان خارج می‎شود، قریش دوست خواهند داشت و آرزو خواهند کرد که دنیا و آنچه در آن است را بدهند و در مقابلش یک دفعه هم که شده مرا ببینند. "باء" در "بالدنیا" بای بدلیت است؛ مثل: "بعت هذا بدرهم". و "ما فیها" عطف بر "دنیا" است، یعنی در عوض دنیا و آنچه در دنیاست، دوست دارند و آرزو می‎کنند که "لو یروننی مقاما واحدا": ای کاش لحظه ای مرا ببینند. اکنون من می‎گویم خلافت پیغمبر از آن ماست و شما حاضر نیستید تحویل بدهید، آن وقت می‎گویند ای کاش علی (ع) بود که همه حکومت را به او تحویل می‎دادیم.

"جزر" یعنی قطع کردن و بریدن؛ "جزر الشئ یجزره" یعنی: آن چیز را می‎برید. به نحر شتر هم "جزر" گفته می‎شود، و به شتری که نحر شده است "جزور" می‎گویند. عرب به هر حیوانی که ذبحش مباح باشد "جزر" می‎گوید، و به گوسفند چون همیشه برای ذبح است و برای سوارشدن و یا بار بردن از آن استفاده نمی کنند "جزرة" اطلاق می‎شود. حضرت می‎فرماید: "و لو قدر جزر جزور": قریش در آن وضعیت اشتیاق دارند مرا ببینند هر چند زمان این دیدار به اندازه زمان نحر یک شتر باشد. خوب حالا برای چه این همه مشتاق دیدن علی (ع) هستند؟ "لا قبل منهم ما أطلب الیوم بعضه فلا یعطوننیه (فلایعطوننی )": می‎خواهند مرا ببینند تا بپذیرم از آنها آنچه را که امروز بخشی از آن را طلب می‎کنم ولی همان را هم به من نمی دهند.

در آن زمان همه باید در مقابل امیرالمؤمنین (ع) تسلیم می‎شدند و حداقل برای علی (ع) با آن سوابق و با آن علم و مقام، موقعیتی بیشتر از معاویه قائل می‎شدند. این دیگر برای علی (ع) خیلی کسر شأن است که بگویند علی (ع) مقدم است یا معاویه ؟! علی (ع) مقدم است یا طلحه و زبیر؟! حال در این زمان حسرت می‎خورند و آرزو دارند که علی (ع) به اندازه نحر شتر حیات پیدا کند برای این که بپذیرد از قریش آنچه را امروز بعضی از آن را می‎خواهد و به او نمی دهند. همین مردمی که این قدر بی اعتنایی می‎کنند، و همین بنی امیه که این گونه با علی (ع) به مخالفت برخاسته اند، روزی چنان به خاک