صفحه ۸۵

نیست؛ ولی با جمله "اذا رآه أطاعه و اذا تواری عنه شتمه" نحوه انتقام عبد از مولا و صاحبش بیان شده است. یعنی وقتی که عبد صاحبش را ببیند و در حضورش باشد او را اطاعت می‎کند و بله قربان گوست؛ ولی وقتی که از محضر صاحبش خارج شد، در غیاب مالکش او را شتم می‎کند و فحش می‎دهد.

حضرت در این جملات شدت استبداد حکومت بنی امیه را بیان می‎کنند، بنی امیه آن چنان خواهند کرد که هیچ کس جرأت نکند از ظلمی که به او رفته است بنالد، اوضاع به گونه ای خواهد شد که فقط می‎توانید در پستوی خانه تان بر بنی امیه اعتراض کنید.

می‎گویند یک وقتی ظل السلطان به روستایی رفت و از اسم آنجا خوشش نیامد، دستور داد اسم آنجا را عوض کنند و ممنوع کرد اسم سابقش را کسی بگوید. یکی از اهالی آبادی برای مردم تعریف کرد که من دیشب پدر حضرت والارا درآوردم؛ گفتند چه کردی ؟ گفت: رفتم سرداب خانه مان که هیچ کس نفهمد و تا صبح اسمی را که حضرت والاگفت به زبان نیاورید تکرار کردم !

حکومت وحشت و جهالت

"ترد علیکم فتنتهم شوهأ مخشیة ، و قطعا جاهلیة"

( فتنه آنها بر شما وارد می‎شود در حالی که زشت چهره و ترسناک است، و صحنه های گوناگونش جاهلیت است.)

"شوهأ" مؤنث "أشوه" به معنای زشت چهره است، "شاه وجهه یشوه" یعنی: چهره اش زشت شد. "مخشیة" یعنی مخوف و ترسناک . گاهی چهره چیزی یا کسی آن قدر زشت می‎شود که انسان از نگاه کردن به او می‎ترسد.

حضرت می‎فرماید: فتنه بنی امیه به قدری زشت منظر و ترسناک خواهد بود که از

ناوبری کتاب