آیت‌الله منتظری

این گونه نیست که اگر کسی را زندانی می‎کنند لااقل حق و حقوقش را رعایت کنند، از آنها فقط شر می‎رسد و به هیچ صورت و از هیچ طرف نمی توان نزدیکشان شد. "تمنع درها" یعنی: نفعش را از افراد منع می‎کند.

تحمل نکردن مخالفان

"لایزالون بکم حتی لایترکوا منکم الا نافعا لهم أو غیر ضائر بهم"

( پیوسته با شما این گونه رفتار خواهند کرد تا از شما کسی را باقی نگذارند مگر آن که برای آنها سود داشته یا ضرری برای آنها نداشته باشند.)

"زال یزال" از افعال ناقصه است، مثل "کان یکون"؛ و همیشه قبلش ادات نفی می‎آید و بر استمرار دلالت می‎کند. "مازلت فعلت کذا" یعنی: پیوسته و به طور مستمر آن کار را انجام دادی. "مازلت بزید حتی فعل کذا" یعنی: پیوسته در طلب فلان کار از زید بودم تا آن که او آن را انجام داد.

در اینجا حضرت می‎فرماید: بنی امیه پیوسته با شما چنین برخورد می‎کنند، و به قدری به مردم زور می‎گویند و این کار را تا جایی دنبال می‎کنند که کسی را رها نمی کنند مگر آن که برایشان نفع داشته باشد یا حداقل ضرری از سوی او متوجه حکومت آنها نباشد. هر کسی بخواهد حرف حقی بزند، مثلا از علی (ع) که حق وی را بنی امیه پایمال کردند دفاع کند، با او برخورد می‎کنند؛ آنان امیرالمؤمنین (ع) را با آن سوابقش روی منابر مرتب لعن می‎کردند و این جزو برنامه خطبه های جمعه آنان بود؛ و به قدری تأکید و فراگیر شده بود که بعضی ها این لعن را نذر می‎کردند. نقل می‎کنند در اصفهان ناصبی ها وقتی عمر بن عبدالعزیز لعن به علی (ع) را منع کرد، درخواست کردند که شش ماه به آنان مهلت دهد تا نذرهای خود را انجام دهند، این نذر در نظر آنان تا این اندازه مهم بوده است و کسی حق نداشت مزاحم آنان شود.