استقامت بویژه اهل بیت پیامبر(ع) از این حکومت ضربه میبینند. در زمان بنی امیه سادات و اهل بیت پیغمبر(ص) و ائمه اطهار(ع) بیش از همه زجر میکشند و اذیت میشوند؛ اما انسانهای بی تفاوت که کاری به حکومت ندارند و فقط به دنبال زندگی خودشان هستند و دغدغه حق و راهنمایی و هدایت ندارند - که بیشتر مردم این گونه اند - ضربه ای از سوی حکومت نمی خورند. در حکومت باطل آنها که واقعا اهل حق و حقگویند بیشترین ضربه را میبینند.
"و أصاب البلاء من أبصر فیها"
( و به هر کس که در آن فتنه بینا باشد بلا و سختی میرسد.)
هر کس در فتنه ها دارای چشم بینا باشد و حق و باطل را از هم باز شناسد به مصیبت و سختی گرفتار میشود؛ چرا که آنان که اهل بصیرتند طبیعتا نمی توانند انحرافات را ببینند و لب فروبندند، تذکراتی میدهند، راهنمایی هایی میکنند و در نهایت هم در مقابل باطل میایستند؛ و همین ها باعث میشود حکومت جور بر ایشان سخت بگیرد، اذیتشان کند و مصیبت بر ایشان فرو بارد. از این رو میفرماید: مصیبت و بلا در این فتنه به کسانی میرسد که بیدار و بینا هستند.
"و أخطا البلاء من عمی عنها"
( و به کسی که در آن فتنه نابینا [ و بدون بصیرت ] باشد بلا نمی رسد.)
به کسانی که در آن فتنه نابینا باشند بلا و سختی نمی رسد و مورد اذیت و آزار حکومت قرار نمی گیرند. مردم عادی برایشان علی (ع) و معاویه فرقی نمی کرد؛ آنان خیلی بی تفاوت بودند، نسبت به دین اهمیت نمی دادند و به دنبال کسب وکار خود بودند. آنان که در فتنه دارای بصیرت نیستند به زندگی خود مشغولند و کاری ندارند حق چیست و باطل کدام است، بالطبع مزاحمتی برای حکومت جائر