است. آیه شریفه قرآن میفرماید: (اذا وقعت الواقعة لیس لوقعتها کاذبة ) سوره واقعه (56)، آیات 1 و 2. "هنگامی که واقعه [ قیامت ] واقع شود، در وقوع آن دروغی نیست." در این آیه شریفه "کاذبة" به معنای "کذب" آمده که مصدر است. پس اگر به معنای اسم فاعل باشد، "عظمت الطاغیة" یعنی: گروه طغیانگر بزرگ میگردند؛ و اگر به معنای مصدری باشد، یعنی: طغیان بزرگ میشود.
همین دو احتمال در "داعیة" نیز مطرح میشود. بنابراین اگر "داعیة" به معنای اسم فاعل باشد، "و قلت الداعیة" به این معنا خواهد بود که آن نفوسی که داعی به حق هستند کم میشوند؛ و اگر به معنای مصدری باشد، یعنی: دعوت به حق کم میشود.
در صورتی که "طاغیة" و "داعیة" به معنای اسم فاعل باشد، صفت است برای فاعل محذوف که "فئة" یا "نفوس" باشد؛ یعنی عبارت در اصل "و عظمت النفوس الطاغیة ، و قلت النفوس الداعیة" بوده است و "طاغیة" و "داعیة" صفت "نفوس" خواهد بود.
حضرت علی (ع) میفرماید: در این شرایط که پرچم گمراهی تسلط یافته و باطل توجیهات خود را رواج داده و بر مرکب های نادانی سوار شده است، طغیان و یا طغیانگران بزرگ میشوند و دعوت به حق یا دعوت کنندگان به سوی حق اندک میگردند؛ خلاصه حکومت، حکومت طغیان و زور و قلدری میشود.
- یورش زمانه و غرش باطل
"و صال الدهر صیال السبع العقور، و هدر فنیق الباطل بعد کظوم"
( و روزگار مانند حمله درنده گزنده حمله نموده؛ و شتر نر باطل پس از خشم فرو بردن، صیحه زده است.)
.jpg)
