آیت‌الله منتظری

"عرک" به معنای مالیدن و مالش محکم است؛ و "أدیم" به معنای پوست می‎باشد. "دوس" به معنای کوبیدن و لگدمال کردن است؛ و "حصید" به معنای "محصود" است که مفعول می‎باشد؛ یعنی درو شده.

حضرت امیر(ع) می‎فرماید: "تعرککم عرک الادیم": پیشوای پرچم گمراهی هنگامی که قدرتمند و پابرجا شد شما را مانند پوستی که دباغی می‎کنند و چرم درست می‎کنند فشار داده و زیر شکنجه قرار می‎دهد. پوست گوسفند یا بز را که می‎خواهند چرم درست کرده یا آن را تیماج کنند فشار زیادی روی آن می‎آورند و بارها آن را می‎تراشند و تغییرات مختلف می‎دهند تا بالاخره چرم یا تیماجی شود که دلشان می‎خواهد. شما را آن قدر تحت شکنجه و فشار قرار می‎دهند تا بلکه بتوانند با خودشان هماهنگ سازند.

"و تدوسکم دوس الحصید": و شما را همانند کوبیدن کشت درو شده می‎کوبد. وقتی گندمها را با خوشه ها چیده یا درو کرده اند و می‎خواهند خرمن کنند تا دانه های گندم از بین خوشه ها بیرون بیاید، باید فشار زیادی بر این خوشه های گندم بیاید تا سفال و کاه آن له و جدا شود و دانه های گندم بیرون آیند و قابل استفاده بشوند. حضرت علی (ع) برای نشان دادن فشاری که بر مردم مؤمن در حکومت های باطل و ستمگر می‎آید از این تشبیه استفاده کرده و می‎فرمایند: حکومت باطل هنگامی که قدرتمند شد شما را زیر شکنجه و فشار قرار می‎دهد مانند فشاری که روی پوست آورده می‎شود وقتی که بخواهند چرم درست کنند و یا مانند فشاری که روی خوشه های گندم چیده شده می‎آید تا گندم آنها جدا شود. اینها نیز مردم خوب و با ایمان را له می‎کنند و می‎کوبند تا آنان را با خود هماهنگ سازند و یا ساکت کنند؛ و خلاصه نمی گذارند کسی حرف حق و منطقی خود را بیان کند.