بعضی از استاندارها و شهردارها و امثال آنها زمانی که ما مسئولیتی داشتیم اینجا میآمدند و از ما درخواست رهنمود میکردند. در پاسخ به آنها میگفتم شهردار یا فرماندار و یا استاندار خوب، کسی نیست که در اداره خود بنشیند تا مردم به سراغ او بیایند، بلکه شهردار خوب کسی است که حتی اگر یک ماشین قراضه در اختیار دارد آن را سوار شود و به دنبال خلاها و کمبودها همه جا گردش کند و آنها را اصلاح نماید. زیرا بسیاری از مردم یا وقت ندارند به امثال شما مراجعه کنند یا توجه ندارند و یا امید ندارند که کسی به حرف آنان گوش کند. بنابراین شهردار و یا هر مسئول اجرایی خوب کسی است که خودش گردش کند و خلاهای شهر را ببیند و آنها را پر کند. پزشکی هم که به جای نشستن در مطب خود در مناطق مختلف و خانه ها گردش میکند و هر جا بیمار و گرفتاری پیدا کرد او را معالجه مینماید، معلوم میشود خیلی دلسوز و به فکر بیماران است. و پیامبر(ص) یا امیرالمؤمنین (ع) از این نوع طبیبان هستند که وسائل درمان خود را برداشته و این طرف و آن طرف میگردند تا گمراهی را پیدا کرده و او را هدایت کنند.
درمانگر امراض روحی
"یضع من ذلک حیث الحاجة الیه: من قلوب عمی، و آذان صم، و أ لسنة بکم"
( قرار میدهد از آن [ مرهم ها و ابزار داغ کردن ] جایی که به آن احتیاج است: از دلهای کور، و گوشهای کر، و زبانهای لال.)
"عمی" جمع "أعمی" به معنای کور است؛ مانند "حمر" که جمع "احمر" است. بنابراین "قلوب عمی" به معنای کوردلها یا دلهای مرده میباشد. "آذان" نیز جمع "اذن" به معنای گوش است. و "بکم" جمع "أبکم" به معنای لال است.
حضرت امیر(ع) میفرماید: این طبیب که با وسائل طبابت خود در گردش