"اختاره من شجرة الانبیاء": خداوند پیامبر خود را از شجره پیامبران برگزید "و مشکاة الضیاء": و او را از جایگاه چراغ روشنایی اختیار کرد. در حقیقت همه پیامبران چراغ روشنایی اند که پیامبراکرم (ص) از بین آنان انتخاب شده است.
برگزیده از سرزمین بطحاء
"و ذؤابة العلیأ، و سرة البطحأ"
( و از جای بلند و نمایان و برجسته، و از وسط سرزمین بطحاء.)
"ذؤابة" به مویی که روی ناصیه و پیشانی در جلوی سر میروید گفته میشود که به آن کاکل میگویند و از همه نمایانتر است. "علیاء" به معنای جای بلند میآید. و "بطحاء" به بستر پهناور سیل که دارای شن و ماسه است گفته میشود، و مقصود قسمتی از مکه است که در میان کوهها محصور است و قبیله قریش در آن ساکن بودند. "أبطح" مذکر و "بطحاء" مؤنث آن است. "سرة" به معنای ناف و وسط چیزی است. "سرة البطحأ" یعنی ناف و وسط سرزمین بطحاء.
حضرت امیر(ع) میفرماید: پیامبر در مقامی بلند و گل سر سبد پیامبران است، و همچنین از وسط و ناف سرزمین بطحاء و مکه میباشد. مکه سرزمین شریفی است. قریش که منتخب بودند در بطن وادی منزل کرده بودند؛ ولی دیگران در کوههای اطراف آن منزل داشتند. اطراف بطن وادی کوههایی قرار داشت؛ اما وسط آن که زمین صافی بوده و شنزار هم داشته، چون خیلی جای شریفی بوده که کعبه هم در آنجا واقع شده معظم قریش آنجا بودند؛ آن وقت "سرة البطحأ" یعنی ناف و وسط سرزمین بطحاء، یعنی قریش که در بطحاء بودند پیامبر از وسط آنها انتخاب شده است و از این جهت از آنها افضل بوده است. این که کسی در مکه زندگی کند به عنوان امتیاز محسوب میشد، و به لحاظ این که پیامبر از قریش و با فضیلت ترین شخصیت های