حضرت امیر(ع) میفرماید: علم خداوند در تمام چیزهای پوشیده عالم نفوذ دارد. برای این که همه نظام وجود نسبت به خداوند مانند صور ذهنیه شما نسبت به شما میباشد. به عنوان مثال شما در حالی که اینجا نشسته اید گنبد حضرت معصومه (س) را در ذهن خود میآورید. این گنبد حضرت معصومه که به ذهن شما آمد حدوثا و بقائا وابسته به تصور شماست. حدوث آن وابسته به نفس شما میباشد و بقای آن نیز به همین صورت وابسته به نفس شماست. این صورت ذهن از یک طرف علم شماست و از طرف دیگر مخلوق شما میباشد. نسبت عالم و مخلوقات به خداوند نیز به همین صورت است. همه عالم علم و معلوم خداست؛ همان گونه که صورتهایی که در ذهن شماست هم علمتان و هم مخلوق نفستان است، عالم نسبت به خدا نیز همین گونه است.
همچنین میفرماید: و خداوند نسبت به هستی و موجودات آن هم احاطه علمی دارد و هم احاطه وجودی و قیومی. ما انسانها هنگامی که نسبت به موجودات جهان علم و آگاهی پیدا میکنیم نسبت به خود آنها احاطه پیدا نمی کنیم، بلکه تنها به صورت آنها که به ذهن ما میآید احاطه علمی پیدا میکنیم، و بنابراین آنچه بالذات معلوم ماست همان صورتی است که به ذهن ما آمده است، و خود موجودات خارجی که ما به واسطه صورت ذهنی به آنها علم پیدا کرده ایم معلوم بالعرض ما میباشند.
به هر حال همه نظام عالم وجود نسبت به خداوند مانند صورت ذهنی شما نسبت به خودتان میباشد. فلاسفه از این مطلب این طور تعبیر میکنند که: "صفحات الاعیان عندالله کصفحات الاذهان عندنا"ر.ک : غررالفرائد فی فن الحکمة و شرحها (شرح المنظومة، قسمت منطق)، ص 121؛ (چاپ جدید سه جلدی، ج 1، ص 373). "صفحه های موجودات جهان خارج در نزد خدا مانند صفحه های اذهان ما در نزد ما میباشند." بنابراین خداوند نسبت به همه نظام