آیت‌الله منتظری

"خطبه 108 - قسمت اول"

و من خطبة له علیه السلام و هی من خطب الملاحم:

"ألحمد لله المتجلی لخلقه بخلقه، والظاهر لقلوبهم بحجته. خلق الخلق من غیر رویة ، اذ کانت الرویات لا تلیق الا بذوی الضمائر، و لیس بذی ضمیر فی نفسه. خرق علمه باطن غیب السترات، و أحاط بغموض عقائد السریرات."

این خطبه از جمله خطبه هایی است که حضرت در آن از حوادث بسیار سختی سخن می‎گویند که در آن جنگ و ستیز و خونریزی هم وجود دارد. زیرا "ملحمة" از ماده "لحم" است و به حوادثی که نوعا با گوشت و پوست انسان برخورد دارد "ملحمة" گفته می‎شود، و جمع آن "ملاحم" است. در جنگ و ستیزها که نان و حلوا تقسیم نمی کنند، بلکه گوشت و پوست است که پاره و شکافته می‎شود و دست و پا و استخوان است که می‎شکند.

خلاصه به لحاظ این که در ادامه خطبه و بخش های آخر آن سخن از حوادث سخت و خونریزیهاست، آن را از خطبه های ملاحم دانسته اند.

این خطبه چند قسمت دارد. حالا قسمت اول آن را می‎خوانیم.

شناخت خداوند از راه مخلوقات

"ألحمد لله المتجلی لخلقه بخلقه، والظاهر لقلوبهم بحجته"

( ستایش خدایی را که به واسطه مخلوقات خود برای مخلوقاتش آشکار است، و به وسیله حجت و دلیلش برای دلهای آنان نمایان است.)