هلاکت است. در قرآن کریم هم آمده است: (فشاربون شرب الهیم ) .سوره واقعه (56)، آیه 55. البته "هیم" در اصل "هیم" بوده است - مانند "أحمر" که جمع آن "حمر" میشود - ولی به لحاظ این که پس از ضمه "یاء" وجود دارد و به اصطلاح تلفظ آن ثقیل است ضمه تبدیل به کسره شده و "هیم" تلفظ میشود.
"موارد" جمع "مورد" به معنای محل وارد شدن است.
حضرت در این فرمایش خود از تشبیه استفاده کرده و حالت شکست و فرار دشمن را ترسیم نموده و فرموده اند: شما دشمن خود را به طوری شکست دادید و وادار به فرار نمودید که اولی ها سوار آخری ها میشوند. به این معنا که وقتی آنها میخواهند فرار کنند معمولا کسانی که نزدیک شما هستند و اولی به شمار میآیند فرار را شروع میکنند و مجبور میشوند به سمت نیروهای خودشان فرار کنند، در حالی که عقبی ها و کسانی که در پشت قرار دارند و دومی به شمار میروند هنوز متوجه نشده اند که باید فرار کنند؛ و هجوم و شدت فرار جلویی ها باعث به زمین خوردن عقبی ها شده، بسیاری از آنها زیر دست و پا میروند. این است که حضرت تعبیر میفرماید که اولی ها سوار آخری ها میشوند. البته تعدادی هم در جنگ کشته شده اند و هنوز جنازه هایشان در میدان جنگ میباشد و بنابراین هنگامی که لشکر و سپاهی شکست میخورد و فرار خود را شروع میکند به طور طبیعی بسیاری از افراد در حال فرار روی جنازه ها میافتند و به همین لحاظ میتوان گفت که اولی ها سوار دیگران شده اند. پس افراد در حال فرار یا روی نیروهایی میافتند که در عقب هستند و یا روی جنازه ها و کشته شده ها سوار میشوند و بالاخره احیانا آنها را زیر دست و پای خود له میکنند. گله های شتر بسیار تشنه و در حال هلاکت نیز گاهی