آیت‌الله منتظری

لام در "و لقد" توطئه قسم است و در ابتدای جمله می‎آید. "وحاوح" جمع "وحوحة" به معنای سوزش دل است. "بأخرة" به معنای "اخر الامر" یا همان بالاخره در فارسی است. به جای عبارت: "وحاوح صدری" در عبارت اصول کافی "حاج صدری" آمده که به همان معنای سوز دل است. "تحوزونهم" همان طور که در عبارت قبلی گفتیم از ماده "حاز" است، و در اینجا به معنای راندن می‎آید.

"أن رأیتکم" فاعل "شفی"، و مفعول آن "وحاوح" است.

امیرالمؤمنین (ع) می‎فرماید: با این که شما در شرایط خاصی فرار کردید و فرار شما باعث ناراحتی شد، ولی آنچه سرانجام سوز دل و دردهای سینه مرا شفا داد این بود که بالاخره خودتان متوجه شدید که کار بدی انجام داده اید و در نتیجه دوباره گرد هم آمدید و دشمن را پراکنده کردید؛ همان طور که آنها شما را به عقب رانده بودند شما هم آنها را شکست دادید و به عقب راندید.

"و تزیلونهم عن مواقفهم کما أزالوکم، حسا بالنصال، و شجرا بالرماح"

( و آنها را از جایشان کنار می‎زدید چنان که شما را کنار زدند، با کشتن آنها با تیرها، و زدن با نیزه ها.)

"حس" به معنای از بن کندن و کشتن است. در قرآن کریم آمده است: (و لقد صدقکم الله وعده اذ تحسونهم باذنه ) سوره آل عمران (3)، آیه 152. "و بی گمان خدا وعده اش را با شما تحقق بخشید زمانی که به اذن او دشمنان را می‎کشتید."

"نصال" جمع "نصل" به معنای تیر است. البته در بعضی از نسخه ها "نضال" آمده که به معنای جنگ و تیراندازی است، ولی به نظر می‎رسد همان "نصال" مناسب تر باشد؛