صفحه ۵۵۴

"أنف" به معنای بینی است، و به اعتبار این که بینی در صورت انسان برازنده است افراد و اشیاء برازنده را تشبیه به بینی می‎کردند. "والانف المقدم" یعنی: شما شخصیت های برازنده و پیشقدم بودید. اصطلاح ادبیات عرب به این صورت بود.

"سنام" به معنای کوهان شتر است، و "السنام الاعظم" به کوهان بزرگتر شتر می‎گویند؛ و کوهان بزرگتر شتر را به لحاظ برجستگی خاصی که دارد برای تشبیه شخصیت های بزرگ و مهم مورد استفاده قرار می‎دهند.

حضرت می‎فرماید: در حالی در برابر افراد پست و خشن و بی منطق شام عقب نشینی کردید که شما افراد معروف و با شخصیت عرب هستید و از برجستگان و سران شرافت و برازندگان جامعه می‎باشید و دارای شخصیت والایی هستید.

در اینجا حضرت امیر(ع) درباره افراد بی منطق شام تعبیر به "أعراب"، و خطاب به اصحاب خود تعبیر به "عرب" کرده اند. توجه دارید که "أعراب" در اینجا جمع "عرب" نیست بلکه جمع "أعرابی" است؛ جمع "عرب"، "عروب" و "أعرب" است؛ در قرآن کریم هم که آمده است: (الا عراب أشد کفرا...) سوره توبه (9)، آیه 97: "بادیه نشینان در کفر خود سخت تر می‎باشند." مقصود از "أعراب" بادیه نشینان بی منطق و به دور از عقل و دانش هستند که نوعا آدمهای پست و خشنی بودند؛ در حالی که مقصود حضرت از "عرب" در اینجا افراد با شخصیت است.

شادی امام (ع) از شکست دشمن

"و لقد شفی وحاوح صدری أن رأیتکم باخرة تحوزونهم کما حازوکم"

( و به خدا قسم سوزشهای سینه مرا شفا داد این که سرانجام دیدم شما را که می‎رانید آنها را چنان که شما را راندند.)

ناوبری کتاب