صفحه ۵۳۱

امیر(ع) متناسب با فرهنگ و شرایط زمان خود سخن گفته اند. در شرایطی که مردم و مسافران عموما شترسوار بوده اند و در راهها گم شده و متحیر و سرگردان می‎ماندند، امیرالمؤمنین (ع) نقش پیامبراکرم (ص) را تشبیه به کسی کرده که برای افراد متحیر و سرگردان در این دنیا آتش روشن کرده و راهنمایشان بوده است.

امین و گواه بودن پیامبر(ص)

"فهو أمینک المامون، و شهیدک یوم الدین"

( پس [ خدایا] او امین مورد اطمینان تو، و گواه تو در روز قیامت است.)

"مأمون" یعنی کسی که انسان به او اطمینان دارد.

حضرت در این فرمایش خود خطاب به خداوند می‎فرماید: خدایا این پیغمبر امین تو می‎باشد و تو به او اطمینان داشته ای، و در روز قیامت پیغمبر گواه توست. پیامبراکرم (ص) هم نسبت به امت خود و هم نسبت به امت های دیگر گواه است، حتی بر انبیای گذشته نیز گواه و شاهد است که در آیه قرآن به آن اشاره شده است.سوره نحل (16)، آیه 89: (و یوم نبعث فی کل أمة شهیدا علیهم من أنفسهم و جئنا بک شهیدا علی هؤلاء).

نعمت و رحمت بودن پیامبر(ص)

"و بعیثک نعمة ، و رسولک بالحق رحمة"

( و برانگیخته شده تو به عنوان نعمت، و فرستاده به حق تو برای رحمت است.)

"بعیث" فعیل به معنای مفعول می‎باشد؛ مانند قتیل که به معنای مقتول است. علت مبعوث شدن پیامبر این بوده است که برای مردم نعمت و راهنما باشد. قرآن کریم

ناوبری کتاب