صفحه ۵۱۳

"تدبر" از ماده "دبر" به معنای عاقبت اندیشی است. هر چیزی و یا هر کاری که انسان نتایج و پیامدهای آن را ملاحظه کند نسبت به آن تدبر و عاقبت اندیشی کرده است. انسان مدبر به کسی گفته می‎شود که به عاقبت کار خود بیندیشد و بداند که پیامدهای آن چیست و چه نتیجه ای بر آن مترتب می‎شود. "لب" به معنای عقل و مغز است.

اسلام برای کسانی که اهل تدبر و مآل اندیشی باشند عقل و مغز است. یعنی اگر کسی اهل اندیشه باشد اسلام موجب افزایش عقل او می‎شود.

10 - نشانه و علامت

"و آیة لمن توسم"

( و نشانه ای [ قرار داد] برای کسی که علامت یابی نمود.)

"توسم" از ماده "سمة" است که به معنای علامت می‎باشد؛ و کسی که تفرس و زیرکی دارد و به دنبال علامت و نشانه می‎گردد از او تعبیر به "متوسم" می‎شود.

هر کس به دنبال نشانه و علامت حق باشد اسلام بهترین نشانه و علامت است که او را به حق برساند.

11 - بینایی و آگاهی

"و تبصرة لمن عزم"

( و بینایی [ قرار داد] برای کسی که تصمیم گرفت.)

اسلام آگاهی و بینایی برای کسانی است که اهل تصمیم باشند. به تعبیر دیگر کسی که اهل تصمیم باشد و بخواهد بینایی پیدا کند و به نتیجه ای برسد اسلام به او آگاهی و بینایی می‎دهد.

ناوبری کتاب