آیت‌الله منتظری

در پاسخ باید گفت: آری، وعده و بشارت قرآن نسبت به کسانی که با پیامبراکرم (ص) بیعت کردند تا مدافع او باشند صحیح است، اما شرطهایی دارد که از جمله آنها پایبندی به پیمان است. از این رو به دنبال این فراز از آیه که می‎فرماید: (ان الذین یبایعونک انما یبایعون الله...) تصریح می‎کند: (فمن نکث فانما ینکث علی نفسه و من أوفی بما عاهد علیه الله فسیؤتیه أجرا عظیما) همان. یعنی: "کسانی که با تو [ پیامبر(ص)] بیعت کنند همانا با خدا بیعت می‎کنند؛ ... پس هر کس بیعت خود را بشکند همانا بر ضرر خود اقدام کرده است؛ و کسی که وفا کند به آنچه با خدا عهد بسته، پس خدا به زودی به او اجر عظیم می‎دهد."

مبارزه با فتنه در اوج آن

"بعد أن ماج غیهبها"

( پس از آن که تاریکی فتنه گسترش یافت.)

"ماج" یعنی موج پیدا کرد و گسترش یافت؛ و "غیهب" به معنای ظلمت و تاریکی است. یعنی بعد از آن که ظلمت و تاریکی فتنه موج پیدا کرد و فراگیر شد به این کار اقدام نمودم. یک وقت عایشه و طلحه و زبیر در خانه خودشان می‎نشستند و یک چیزی می‎گفتند، خوب نادیده می‎گرفتیم؛ اما وقتی که طلحه و زبیر عایشه را با خود همراه می‎کنند و از مکه راه می‎افتند به طرف بصره و آنجا را به زور تصرف کرده و به اقدام نظامی رو می‎آورند، دیگر علی (ع) نمی تواند ساکت باشد. درباره خوارج هم مادامی که با شخص امیرالمؤمنین (ع) مشکل داشتند حضرت کارشان نداشت، ولی بعد از آن که دست به اسلحه بردند و ناامنی ایجاد کردند و کشتار راه انداختند، امیرالمؤمنین (ع) ناچار شد با آنها مقابله بکند. خوارج در حضور امیرالمؤمنین (ع)