صفحه ۴۸۲

پرهیز از جهالت گرایی و هواپرستی

"عباد الله ! لا ترکنوا الی جهالتکم، و لا تنقادوا الی أهوائکم"

( بندگان خدا ! به نادانی خود تکیه نکنید، و به سوی هواهای نفسانی خود رام نشوید.)

"انقیاد" به معنای رام بودن است.

حضرت می‎فرماید: در کارهای خود به جهالت و نادانی خود اعتماد نکنید و هنگامی که چیزی را نمی دانید آن را از اهلش بپرسید. قرآن کریم می‎فرماید: (فاسألوا أهل الذکر ان کنتم لا تعلمون ) سوره انبیاء (21)، آیه 7. "پس اگر نمی دانید از [ دانایان و] اهل علم بپرسید." پس نباید کسانی که کاملا نسبت به مسأله وارد نیستند از خود اجتهاد کنند.

همچنین می‎فرماید: و به سوی هواهای نفسانی خود رام نشوید. به آنچه دلتان می‎خواهد توجه نکنید، ببینید خدا چه می‎خواهد. انسان طوری است که اگر نسبت به چیزی علاقه زیادی داشته باشد حقیقت و واقعیت را نمی بیند و آن چیز او را کر و کور می‎کند؛ "حبک للشئ یعمی و یصم".من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 380؛ المجازات النبویة، شریف الرضی، ص 175. انسان به لحاظ این که خود را بسیار دوست دارد برای دیدگاهها و نظرات خود نیز ارزش زیادی قائل است و آنها را دوست دارد. هر کسی در مورد خود تصور می‎کند که افلاطون دهر است و در نتیجه به دنبال دیدگاهها و هواهای نفسانی خود می‎رود و بتدریج سقوط می‎کند. از این رو حضرت این اعتماد به جهالت و پیروی هواهای نفسانی را به قرار گرفتن بر لب پرتگاه تشبیه فرموده اند:

ناوبری کتاب