پرهیز از جهالت گرایی و هواپرستی
"عباد الله ! لا ترکنوا الی جهالتکم، و لا تنقادوا الی أهوائکم"
( بندگان خدا ! به نادانی خود تکیه نکنید، و به سوی هواهای نفسانی خود رام نشوید.)
"انقیاد" به معنای رام بودن است.
حضرت میفرماید: در کارهای خود به جهالت و نادانی خود اعتماد نکنید و هنگامی که چیزی را نمی دانید آن را از اهلش بپرسید. قرآن کریم میفرماید: (فاسألوا أهل الذکر ان کنتم لا تعلمون ) سوره انبیاء (21)، آیه 7. "پس اگر نمی دانید از [ دانایان و] اهل علم بپرسید." پس نباید کسانی که کاملا نسبت به مسأله وارد نیستند از خود اجتهاد کنند.
همچنین میفرماید: و به سوی هواهای نفسانی خود رام نشوید. به آنچه دلتان میخواهد توجه نکنید، ببینید خدا چه میخواهد. انسان طوری است که اگر نسبت به چیزی علاقه زیادی داشته باشد حقیقت و واقعیت را نمی بیند و آن چیز او را کر و کور میکند؛ "حبک للشئ یعمی و یصم".من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 380؛ المجازات النبویة، شریف الرضی، ص 175. انسان به لحاظ این که خود را بسیار دوست دارد برای دیدگاهها و نظرات خود نیز ارزش زیادی قائل است و آنها را دوست دارد. هر کسی در مورد خود تصور میکند که افلاطون دهر است و در نتیجه به دنبال دیدگاهها و هواهای نفسانی خود میرود و بتدریج سقوط میکند. از این رو حضرت این اعتماد به جهالت و پیروی هواهای نفسانی را به قرار گرفتن بر لب پرتگاه تشبیه فرموده اند:
.jpg)
