آیت‌الله منتظری

گرفتن یا آب برداشتن از جایی است که پایین قرار دارد. انسان گاهی آب را از داخل ظرف یا انباری برمی دارد که آن ظرف در بالا قرار گرفته است، و گاهی هم از چاه یا چشمه ای آن را برداشت می‎کند که در پایین قرار دارد. اگر ظرف و یا منبع آب در پایین باشد مانند چاه، از آن تعبیر به "میح" - با نقطه های زیر - می‎شود، و اگر ظرف یا منبع آب در بالا باشد از "متح" - با نقطه های بالا - استفاده می‎کنند. معمولا در آن زمانها آبی که در بالا و سطح زمین قرار داشته زودتر آلوده و متعفن می‎شده، اما آب چاه از میکروبها و آشغالها و امثال آن محفوظتر بوده است. لذا حضرت فرمودند: "امتاحوا" که باب افتعال از "میح" می‎باشد.

"صفو" نیز به معنای برگزیده می‎آید، که برگزیده چشمه همان آب صاف چشمه است که از آن انتخاب می‎کنیم. "روق" هم به معنای "صفی" می‎باشد، یعنی تصفیه شده است.

حضرت در این فرمایش علوم و اسرار و معارف را تشبیه به چشمه ای کرده است که پر از آب صاف و زلال بوده و از آلودگی منزه است. و همان طور که آب مایه حیات است علم نیز مایه و سرچشمه حیات می‎باشد. این است که حضرت می‎فرماید: اگر می‎خواهید از علم بهره مند شوید و از دانش استفاده کنید، باید از کسی آن را بگیرید که علومش پاک است و آلوده به خرافات و اساطیر و امثال آن نیست. در شرایطی که امیرالمؤمنین (ع) زنده بود، با این که معصوم و خلیفه رسول الله و از عترت پیامبر(ص) بود مردم او را کنار گذاشته بودند و اکثرا سراغ ابودرداء و ابوهریره و امثال آنها می‎رفتند. این است که حضرت می‎فرماید: نباید این طور باشد که علم خود را از این اشخاص بگیرید، که همراه با آلودگی ها و خرافات می‎باشد؛ بلکه علم خود را باید از کسی اخذ کنید که مخزن علوم و اسرار است و صاف و زلال بوده و از آلودگی ها منزه می‎باشد.