حضرت در این فرمایش خود میفرماید: بیناترین چشم ها آن است که کناره دیدش و اندک نگاهش در کارهای خوب نفوذ پیدا کند؛ به این معنا که به کارهای خوب به راحتی و اندک التفاتی توجه داشته باشد. چشم انسان نباید دنبال هر چیز و هر کاری برود، بلکه باید دید و نگاه او به طرف کار شایسته نفوذ کند و آن را انجام دهد. همان طور که نور میرود و مستقیم در یک چیز نفوذ میکند، در اینجا دید و نگاه انسان نیز به آن تشبیه شده و کأنه چیزی است که باید در کارهای خوب نفوذ یابد؛ یعنی همیشه به خوبی ها توجه داشته باشد.
"ألا ان أسمع الاسماع ما وعی التذکیر و قبله"
( هان ! همانا شنواترین گوش ها آن است که یادآوری و اندرز را در خود جا داده و آن را پذیرفته است.)
"أسماع" جمع "سمع" به معنای شنوایی و حس شنوایی و گوش است. "وعی" به معنای جا دادن و شنیدن است؛ "وعی التذکیر" یعنی تذکری را که به او میدهند بگیرد و در دلش جا دهد. شنواترین گوش ها آن است که تذکر را در خود جا دهد و بپذیرد. این طور نباشد که از تذکر دیگران ناراحت شود و بگوید چرا به من که شخصیت مهمی هستم تذکر میدهید ! انسان باید تذکر و حرف حساب را از هر کس - هر چند ضعیف ترین طبقات جامعه - بپذیرد.
نظارت همگانی در جامعه اسلامی
قرآن کریم میفرماید: (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض، یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) سوره توبه (9)، آیه 71. "مردان و زنان مؤمن صاحب اختیار یکدیگرند، امر به معروف و نهی از منکر میکنند."