صفحه ۴۷۶

حضرت در این فرمایش خود می‎فرماید: بیناترین چشم ها آن است که کناره دیدش و اندک نگاهش در کارهای خوب نفوذ پیدا کند؛ به این معنا که به کارهای خوب به راحتی و اندک التفاتی توجه داشته باشد. چشم انسان نباید دنبال هر چیز و هر کاری برود، بلکه باید دید و نگاه او به طرف کار شایسته نفوذ کند و آن را انجام دهد. همان طور که نور می‎رود و مستقیم در یک چیز نفوذ می‎کند، در اینجا دید و نگاه انسان نیز به آن تشبیه شده و کأنه چیزی است که باید در کارهای خوب نفوذ یابد؛ یعنی همیشه به خوبی ها توجه داشته باشد.

"ألا ان أسمع الاسماع ما وعی التذکیر و قبله"

( هان ! همانا شنواترین گوش ها آن است که یادآوری و اندرز را در خود جا داده و آن را پذیرفته است.)

"أسماع" جمع "سمع" به معنای شنوایی و حس شنوایی و گوش است. "وعی" به معنای جا دادن و شنیدن است؛ "وعی التذکیر" یعنی تذکری را که به او می‎دهند بگیرد و در دلش جا دهد. شنواترین گوش ها آن است که تذکر را در خود جا دهد و بپذیرد. این طور نباشد که از تذکر دیگران ناراحت شود و بگوید چرا به من که شخصیت مهمی هستم تذکر می‎دهید ! انسان باید تذکر و حرف حساب را از هر کس - هر چند ضعیف ترین طبقات جامعه - بپذیرد.

نظارت همگانی در جامعه اسلامی

قرآن کریم می‎فرماید: (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض، یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر) سوره توبه (9)، آیه 71. "مردان و زنان مؤمن صاحب اختیار یکدیگرند، امر به معروف و نهی از منکر می‎کنند."

ناوبری کتاب